Arequipa is een stad naar ons hart… Blauwe luchten, stralend zonnetje, mooie stad, leuke sfeer en culinair genieten! Kortom, we genoten hier met volle teugen! Tussendoor spotte Jacqueline nog wat condors en ging ik twee dagen hiken in een van de diepste canyons ter wereld.

Friendly AQP Backpackers
Ons hostel in Arequipa was genaamd Friendly Backpackers. Die naam deden ze ook absoluut eer aan. Heerlijk om zo open en vriendelijk ontvangen te worden door een vrolijk lachende staff. Dat is helaas niet overal zo, daarom ook dat we ons meteen op onze plek voelden in dit hostel. Verder was het gelegen aan een rustige straat, hadden ze fijne gemeenschappelijke ruimtes, een lekker ontbijt en sliepen we in een grote slaapkamer.

Enig minpuntje… moeite met mijn naam, maar dat hebben ze overal eigenlijk wel

Arequipa
Arequipa is de op een-na-grootste stad van Peru, zowel in toerisme als in inwonersaantal. Wat toerisme betreft is Cusco de nummer 1 als toegangspoort tot Machu Picchu. Lima is qua inwonersaantal de grootste stad van Peru. De stad wordt ook wel ‘Ciudad Blanca’ genoemd, vanwege het groot gebruik van een witte steensoort. De stad zelf is een mix van koloniale Spaanse en Indiaanse architectuur.

Ook typisch voor Arequipa.. de vele gele mini-taxi’s

Wij vielen als een blok voor Arequipa vanwege de fijne sfeer, de rijkelijk aanwezige zonneschijn en vooral ook vanwege het fantastische eten. Na maanden waarbij streetfood de lijstjes met culinaire hoogtepunten domineerde, is het fijn om te genieten van echt goede restaurants.

Enkele beelden van Arequipa

Creativiteit op de lokale markt: Alpaca-brood

Convento de Santa Catalina
Een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Arequipa is het oude klooster van Santa Catalina. Het wordt beschreven als een stad binnen de stad Arequipa en die beschrijving voldoet prima aan onze ervaringen. Een labyrint van prachtig gekleurde straatjes, pleintjes en gebouwen waar vroeger de nonnen woonden. Nu is het nog slechts gedeeltelijk bewoond en kunnen wij als toeristen genieten van dit prachtige bouwwerk. Toevallige bijkomstigheid was tijdens ons bezoek dat een orkest aan het oefenen was in het klooster. Terwijl wij door de straatjes zwerfden, werden we getrakteerd op bijpassende muzikale begeleiding.

Enkele foto’s die een goed beeld geven van deze prachtige plek:

Culinair Arequipa
Dat we bourgondische, culinaire levensgenieters zijn, moge duidelijk zijn. De keuken van Arequipa bepaalde dan ook voor een groot gedeelte de genotfactor voor ons in deze stad. Via de door ons vooruitgezonden Australische proefkonijnen hadden we al vele fantastische verhalen gehoord, dus we waren goed voorbereid! Een kleine bloemlezing van de culinaire avonturen de we beleefd hebben in Arequipa.

Zigzag
Absolute topper van Arequipa was restaurant Zigzag. Fier op nummer 1 op tripadvisor was dit voor ons de plek om mijn verlate verlate verjaardagsetentje te vieren. We hadden gereserveerd en kregen een tafeltje toegewezen in een erker aan het raam met uitzicht op de straat waar continu heksen, spoken, lieveheersbeestjes en wandelende pompoenen voorbij kwamen. Inderdaad, het was Halloween die avond.

Wij concentreerden ons op de heerlijkheden die we voorgeschoteld kregen. Een zeer smakelijke antipasto met diverse kaasjes en vleeswaren om het feest te openen. Een trilogie van vlees met onder andere alpaca als hoofdgerecht. En een chocolademousse met truffel om het af te maken. En dat alles vergezeld door een zeer uitstekende Chileens Sauvignon Blanc.

Een trilogie van vleselijkheden.. met uiterst rechts alpaca

En aan het eind van de avond daalden we weer af via de trap in het restaurant, die door ene heer Eiffel nog is ontworpen. Wat een heerlijke avond!

Proost!

Hatunpa
De nummer van twee van Tripadvisor was Hatunpa, een restaurantje gespecialiseerd in aardappels en vlaggen. Op een bedje van diverse soorten aardappels kon je kiezen voor allerlei ‘toppings’ van lokale Peruaanse gerechten. Dit was de eerste keer dat ik alpaca heb gegeten.

Tevens had de eigenaar iets met vlaggen. Niet alleen kreeg je een vlaggetje van je eigen land uitgereikt, ook had hij op de papieren placemets een stuk of 70 vlaggen staan. We konden onze drankjes terugverdienen door de juiste landen bij de vlaggen te benoemen. We gingen de uitdaging graag aan en verdienden zo een deel van onze drankjes terug. Uiteraard hebben we dat wel weer gecompenseerd in de fooi. 🙂

Chaqchao
Een plekje waar men zelfgemaakte chocola en lokaal gebrouwen speciaalbiertjes verkoopt. Wat een feest voor ons! We genoten in het zonnetje van de speciaalbiertjes en namen wat chocolade mee voor onderweg.

Crepisimo
Een feest om te lunchen was Crepisimo, met bijzonder lekkere crepes. Jacqueline had de variant met indian curry/ ananas en ik ging voor een lokaal mengsel van pittige pepertjes en gehakt. Zeer smaakvol!

Foodfestival
Terwijl ik aan het ploeteren was door de Colca Canyon genoot Jacqueline van het foodfestival dat aan de gang was in Arequipa. Een erg goed Peruaans restaurant serveerde rocotto relleno. Een lokaal gerecht, bestaande uit een met (onder andere) gehakt gevulde peper. Dit in combinatie met een aardappelgerecht. Bijzonder smaakvol onder het genot van wat lekkere biertjes en goed gezelschap in het hostel!

Foto’s van Arquipa

Colca Canyon
Op enkele uren rijden van Arequipa ligt de Colca Canyon. Deze kloof is ongeveer twee keer zo diep als de beroemde Grand Canyon in Amerika. Bovendien staat het bekend om de mogelijkheid om een van de grootste vogels ter wereld te spotten: de condor!

Wel stonden we voor een heus dilemma voorafgaand aan ons bezoek aan deze canyon. Ik zag namelijk weer prachtige mogelijkheden om te hiken en de bodem van de canyon op te gaan zoeken. Jacqueline daarentegen had eerder een wat rustiger bezoek in gedachten, om de krachten te sparen voor Machu Picchu. Al snel kwamen dus tot de oplossing om ieder op de eigen manier deze plek te gaan bezoeken. In ons hostel boekten we dus een 2-daagse hiketocht voor mij.. en een eendaagse toch voor Jacq. Helemaal goed!

Jacq spot condors!
Beiden moesten we rond 03:15 klaarstaan om opgepikt te worden. Jacq mocht iets eerder een busje in.. Die tien minuten verschil bleken later een enorm verschil te zijn! Ik kwam met mijn tourgroep namelijk een kwartiertje later aan op de plek waar je het meeste kans maakt om condors te sportten. En op dat moment was er geen condor te zien… maar gelukkig was Jacqueline er dus al iets eerder en heeft zij van zeer dichtbij diverse codors gespot! Erg gaaf.. en stiekem was ik wel een beetje jaloers. 😉

Daarna werden we weer uit elkaar gedreven. Jacq ging met haar tourgroep (een busje vol Peruanen) weer verder langs het geijkte programma (inca-terrassen, marktje en kerkje, lama’s en alpaca’s bewonderen en nog wat van dat soort dingen). Het kwam er vooral op neer dat ze erg lang in de bus zat. Maar.. wel condors gezien! En dat maakte de dag sowieso geslaagd!

Aan het eind van de dag kwam Jacq weer terug in het hostel in Arequipa.. ze maakte al snel vrienden daar (uiteraard) met wie ze de volgende dag ook de foodmarket heeft bezocht en een hele relaxte en fijne dag heeft gehad. Zie daarvoor bovenstaande culinaire bloemlezing. 😉

Tijs in de Colca Canyon
Mijn toer begon dus een tiental minuten later dan die van Jacq. Waar zij vrijwel meteen de stad kon verlaten met haar busje vol Peruanen, kreeg ik een ‘gratis’ rondleiding door nachtelijke Arequipa. Aangezien het zaterdagochtend drie uur was na een feestelijke Halloween-avond, was het dus gelijk een bijzondere ervaring. De spoken, pompoenen en dergelijke figuren die we eerder op de avond al voorbij hadden zien komen, zag ik nu zwalkend over straat gaan. Dat alles terwijl ons busje vaststond in een immense hoeveelheid taxi’s. Kortom… het schoot niet op, maar vermakelijk was het wel!

Al met al kwam mijn groep dus wat later aan bij het condor-uitzichtspunt. De vogels hadden dit waarschijnlijk ook al aan zien komen en waren letterlijk gevlogen. In de verte zagen we nog wat fladderende stipjes, die we op dat moment maar voor condors aanzagen. Achteraf gezien denk ik eigenlijk dat het arenden waren. Hoe dan ook, indrukwekkend was het sowieso niet.

Hike! Hike! Hike!
Na het niet spotten van de condors was het tijd om te gaan hiken! Met een groep van 6 Franse meisjes, 2 Peruanen, 1 Schot en een Oostenrijkse gingen we op pad, uiteraard begeleid door een gids. Deze beste man had waarschijnlijk of te veel coca-bladeren gekauwd of een lichte vorm van ADHD, want hij sprong van de hak op de tak en weer terug. Hetgeen dan wel weer vermakelijk was.

Onze gids!

Het eerste stuk bestond uit een afdaling van ongeveer drie uur en/of 1100 meter. Een goed begrijpend lezer snapt nu ook al wel dat dit uiteraard ook weer omhoog afgelegd moest gaan worden.. maar dat komt later nog.
Aangezien ik van afdalen houd, was ik in mijn element en ik stoof omlaag. Helaas (zowel voor hen als voor mij) hadden enkele anderen hier al wat meer moeite mee en moest er zeer regelmatig gewacht worden. Dit tot ongerustheid van onze brave gids, die het programma in de soep zag lopen. En laat die soep nou op onze hongerige maagjes staan te wachten ergens in een dorpsrestaurantje.. ik snapte de gids wel!

Filmpje tijdens de afdaling

Beneden bij de rivier aangekomen was het dieptepunt bereikt qua hoogte, maar lang niet voor iedere mede-wandelaar was het dieptepunt al bereikt… we gingen weer stijgen namelijk! Na een flinke klim en een stuk dat redelijk plat was, kwamen we met enige vertraging in een dorpje aan waar we in een restaurant onze lunch hadden.

Na de lunch was het nog een stuk doorlopen zonder al te veel stijgen of dalen, maar daarna kwam nog een vrij pittige klim tot aan een volgend dorpje. Terwijl het moraal bij enkelen nog verder zakte (tranen met tuiten) moesten we toch echt nog verder omhoog. Eenmaal in het dorpje aangekomen was het nog een stukje over de weg en daarna weer een flinke afdaling tot aan het eindpunt. Op dat moment liet de gids ons maar ‘vrij’ om de rest op eigen tempo te kunnen doen.. we hadden ook wel genoeg gewacht. 🙂

De oase op de bodem.. met ook het pad dat we de volgende dag mochten beklimmen

Rond een uur of half zes kwamen we aan bij de oase op de bodem van de canyon. Hier waren enkele hostelletjes gebouwd… zonder elektriciteit, maar met zwembaden! Een heerlijke plons in het water was onze beloning na een lange dag wandelen! Na allemaal opgefrist te zijn, wachtte er nog een simpele maaltijd op ons… Daarna was iedereen doodop, met als gevolg dat voor 21:00 bij iedereen de ogen al dicht waren.

The only way is up…
Na een goede nachtrust, mochten we al weer erg vroeg op pad. Om 5 uur verzamelden we allemaal om weer de weg te vervolgen. En deze weg zou alleen maar omhoog gaan, namelijk terug naar de top van de canyon. Een hoogteverschil van zo’n 1100 meter dat overbrugd moest worden via een zig-zag-paadje dat tegen de steile helling omhoog liep.
Gelukkig dat er slechts een weg omhoog liep en dat de zwakke schakels een ezeltje hadden gehuurd voor de weg omhoog.. iedereen kon lekker z’n eigen tempo omhoog lopen, wat erg fijn was! Ook erg fijn was om zo vroeg in de ochtend al de weg omhoog af te leggen. De zon was nog verborgen achter de bergen, zodat het een stuk aangenamer was qua temperatuur!

Filmpje van de weg omhoog

Na zo’n 2,5 uur was ik boven en na nog even gewacht te hebben, gingen we met de hele groep op pad naar het volgende dorpje waar het welverdiende ontbijt op ons wachtte. De weg omhoog hadden we namelijk moeten doen met enkel wat snackjes (oreos) achter de kiezen.

De top bereikt!

Na dit ontbijt kregen we ongeveer hetzelfde programma als wat Jacqueline een dag eerder ook had gehad. Een tussenstop op een uitzichtspunt voor inca-terrassen (voor het verbouwen van voedsel, niet om een biertje te drinken) leverde een prachtig uitzicht op. Vervolgens kwamen we ook nog langs het toeristische marktje met allerlei prullaria en lama’s en arenden om mee op de foto te gaan.
De volgende stop bestond uit warmwaterbronnen. Deze had de groep van Jacq een dag eerder overgeslagen, maar voor ons wat het heerlijk om de vermoeide spieren in het weldadig warme water te laten rusten.

Uitzicht over de vallei

met vele inca-terrassen

Daarna stond er een all-you-can-eat Peruvian lunch op het programma. Hier maakte ik goed gebruik van door meerdere borden vol te scheppen met Peruviaanse heerlijkheden.
Op de weg terug naar Arequipa maakten we nog een paar tussenstops. Een op een hoog punt met een mooi uitzicht op diverse besneeuwde bergtoppen en een rokende vulkaan. Dat was best gaaf om te zien, maar helaas was het ook verschrikkelijk koud. Dus na een paar foto’s genomen te hebben gingen we snel weer het busje in! Ook maakten we nog een stop bij een kudde lama’s en alpaca’s. Hier hetzelfde verhaal.. snel wat foto’s en weer terug het warme busje in. We waren allemaal ook behoorlijk vermoeid, dus op de terugweg gingen vele oogjes dicht.

Rokende vulkaan

Kudde lama’s en alpaca’s

Terug in Arequipa
Eenmaal terug in Arequipa was het even wachten tot ik Jacq weer zag. Zij was namelijk nog volop aan het genieten op de foodmarket en ik was iets eerder terug dan gepland. Wel had ze iets te eten meegenomen! De avond hebben we lekker rustig doorgebracht met het uitwisselen van ervaringen, het lekkere eten eten en een filmpje kijken in het hostel! Het was ons best goed bevallen om afzonderlijk van elkaar op pad te gaan en zelf de dingen te doen die we leuk vonden.

Foto’s van de Colca Canyon

Laatste dag Arequipa
Na een goede nachtrust stond onze laatste dag Arequipa weer op de planning. Die avond zouden we namelijk weer een nachtbus pakken, richting Cusco. De dag hebben we relaxed doorgebracht… Nouja, relaxed… we hebben wat potjes getafeltennist en dat ging er uiteraard fanatiek aan toe (met een gelijkspel als resultaat). Maar verder hebben we het rustig aan gedaan. Enorm genoten bij een het plekje met zelfgemaakte chocolade en lokale biertjes, wat potjes gekaart (op moment van schrijven staat het weer 52-52 ;-)), lekker Indisch gegeten, een bezoekje aan de kapper en gewoon wat door het stadje rondgelopen. Helemaal prima dus!

Kaarten en biertjes

Tafeltennis in de tuin van het hostel

Daarna pakten we rond een uur of acht de nachtbus naar Cusco… de stad die is opgebouwd op oude Incra-ruïnes en die de toegangspoort vormt tot Machu Picchu. Daarover meer in een volgende blog!