Na onze fysiek inspannende avonturen hoog in het Andes-gebergte gingen we door naar Baños. Een plaatsje omringd door vulkanen en watervallen. Bekend om z’n warme water-baden en adrenaline adventures! Waar wij natuurlijk volop gebruik van hebben gemaakt.

 

Baños

Baños is een kleine stadje dat omgeven wordt door vulkanen. De bekendse vulkaan is Tungurahua, die nog altijd actief is. De laatste uitbarsting vond in 2006 plaats.. ook nu zou je de vulkaar nog moeten kunnen zien roken, als hij niet in de wolken gehuld is. Helaas was dat laatste tijdens ons verblijf wel geval, dus het beeld van de rokende vulkaan hebben we aan ons voorbij moeten laten gaan. Baños staat ook bekend om zijn warmwaterbaden, dat verklaart ook de naam van dit plaatsje. Zeker in het weekend is het hier een drukte van belang, vooral ook met Ecuadoriaanse toeristen.

Wij verbleven in hostal Chimenea, een prima hostel met zelfs een (ijskoud) zwembad. Het uitzicht vanaf het dakterras was geniaal met vlakbij de waterval die omlaag komt.

Het hostel met uitzicht op de waterval

Swing at the end of the world

Onze eerste dag in Baños zijn we naar de zogenaamde schommel aan het eind van de wereld gegaan. Op een van de vele bergruggen rondom Baños is een boomhut met een schommel gebouwd. Leuk om te schommelen boven een grootse diepte, maar vooral ook een ideale gelegenheid om toffe foto’s te maken. Dat is dus ook wat je veel ziet gebeuren.. toeristen schommelen wat, andere toerist maakt er wat foto’s van. Dat gold dus ook voor ons.. Schommelen, foto’s maken.. en het resultaat was een aantal erg gave foto’s. Overigens vond ik stiekem het schommelen toch wel erg leuk, zodat ik gewoon nog een tweede keer ging. 😉

Aangezien Jacqueline nog wat last van haar knie zijn we met de taxi omhoog gegaan (ipv een wandeling van 2,5 uur), maar omlaag zijn we wel wandelend gegaan. Een goede test voor de knie, die het prima hield! We hadden diverse prachtige uitzichten over Baños ondertussen, dus het was zeer geslaagd om te voet af te dalen!

Nadat we terug waren gekeerd in Baños dook ik even het zwembad in.. IJskoud, maar wel lekker verfrissend na een flinke wandeling. Jacqueline ging nog even in haar eentje het stadje in. Zij had namelijk nog een en ander te regelen voor de volgende dag… zie verderop in deze blog voor meer uitleg.

 

Jenga en chiva

In de avond zijn we met Simon en Katy (ze blijven ons achtervolgen ;-)) een hapje gaan eten in een leuk cafe (Cafe Hood). We hebben lekker gegeten en ons vermaakt met een aantal spelletjes Jenga. Voor degenen die dat niet direct kennen: hierbij moet je een aantal houten balkjes op elkaar stapelen in de vorm van een toren, waarbij je omstebeurten een balk moet verwijderen en boven op de stapel moet leggen. Katy blonk uit in rust en zelfbeheersing, Simon heeft het oog van een engineer en ik ben gezegend met een natuurlijk Jenga-talent (of gewoon geluk)… Jacqueline was dus het kind van de rekening die telkens de toren liet omvallen. Maar we hebben veel plezier gehad en daar gaat het toch om!

We hadden eerder die avond geboekt voor een chiva-bus die ons omhoog de bergen in zou brengen met de kans (hoop) dat we de vulkaan zouden kunnen zien gloeien. Chiva-bussen zijn felgekleurde open bussen vol lampjes, toeters en speakers waar dance-muziek uit komt loeien.
We hadden ze al vaker zien rijden (sowieso al vaak gezien in overige steden), maar meestal zaten er dan een stuk of vier mensen een beetje treurig in te kijken. Zo niet op zaterdagavond… onze bus was afgeladen met Ecuadorianen. En zo waren er nog eens 10 bussen ontdekten we later. Blijkbaar voor locals het ding om te doen op een zaterdagavond.

Chiva partybus

We werden naar een uitzichtspunt gebracht waar we eerder die dag ook al waren geweest. Nu was het echter onherkenbaar.. niet alleen was het donker, het was ook een drukte van belang. Etenskraampjes, souveniers en vooral veel Ecuadorianen. En vier gringos dus. We zagen allesbehalve een gloeiende vulkaan. Wel leuk was het uitzicht over de stad met alle lichtjes. Terwijl wij nog de gedachte hadden om verder gebracht te worden naar een ander uitzichtspunt, begon er ineens een show met mannen die met brandende fakkels gooiden. En een locale lolbroek begon grappen te maken in het Spaans, waar iedereen heel hard om moest lachen. Behalve de vier gringos natuurlijk. Waar de anderen zich ietwat tactisch op de achtergrond hadden gemanouvreerd, stond ik er weer met mijn snuiterd bovenop. En het klinkt nu heel voorspelbaar, maar uiteraard werd ik door de grappenmakende snuiter er uitgepikt. Wat hij te zeggen had verstond ik 90% van de tijd niet, maar het publiek had de grootste lol. Ik kreeg een fakkel in mijn handen geduwd en waarschijnlijk was een van zijn grappen dat hij mij zou laten wachten tot de fakkel uitgebrand was. Althans, anders kan ik de gebeurtenissen niet verklaren, want dat is praktisch wat ik heb staan doen terwijl de lolbroek geld aan het ophalen was. Nadat hij zijn zakken letterlijk had gevuld deed hij nog een simpel kaarttrucje met me en mocht ik weer gaan. Al met al een bijzondere ervaring! Maar dat deze Chiva-tour niet helemaal was wat we er van verwacht hadden… dat was toch wel het understatement van de avond. 🙂

Party-time!

 

Mijn verlate verjaardag!
De volgende dag stonden we vroeg op… deze dag zou ik namelijk mijn verlate verjaardagscadeautje gaan krijgen! Jacqueline en ik geven elkaar het liefste een weekendje weg als cadeau voor de verjaardag, maar dat was niet echt een optie met deze reis vlak na mijn verjaardag. Dus werd het een dagje tijdens de reis… en Baños is daarvoor de perfecte plek! Jacq had alles goed voorbereid en het bleef een grote verrassing voor me wat we gingen doen. Al probeerde ik natuurlijk wel een beetje te gissen en te raden.

Nadat ik te horen kreeg dat ik mijn zwembroek aan moest trekken viel voor mij wel het kwartje dat we door watervallen zouden gaan klauteren. Canyoning dus! Bij deze sport draait het eigenlijk om abseilen door watervallen. Een erg leuk cadeau waar ik ook meteen veel zin in kreeg! En het was ook wel een beetje spannend omdat ik van niets wist. 🙂

We gingen naar het kantoortje waar Jacq had geboekt.. daar bleek onze gids ook behoorlijk goed Nederlands te spreken, aangezien hij een jaar of vijf in Nederland had gewoond.
We werden naar de waterval gebracht met een taxi, kregen instructies en we moesten nog even een kwartier flink klimmen in onze sexy wetsuits om bij het startpunt te komen.

Canyoning was supergaaf!

Afdaling van de tweede waterval

Maar daarna begon de pret! De eerste waterval was om er in te komen en het dalen onder de knie te krijgen. Daarna kregen we een al iets langere waterval waarbij erg veel water ook over ons heenkwam tijdens het canyonnen. Niet te veel omhoog kijken dus! Ondertussen klommen en gleden we ook nog door sommige stukken van het riviertje. Een volgende waterval pakten we met een zipline, lekker omlaag zoeven!

Omlaag vanaf waterval met veel water

Het klapstuk van de ochtend was een waterval 30 meter, waarbij we al onze skills konden laten zien. Jacqueline daalde heel beheerst af.. ik besloot mijn ontluikende canyoning-talent te tonen door al springend naar beneden te gaan (als een kikker blijkbaar). Erg gaaf! Ik had nog wel een paar watervallen willen doen! En dat voor iemand die als klein kind in de Ardennen ooit niet durfde te abseilen ivm hoogtevrees. Yeah!

Vanaf de 30 meter hoge waterval omlaag

Hierna waren er nog een grotere en een kleinere waterval die we al glijdend konden doen. Leuk, natuurlijke glijbanen! Maar daarna was het al weer voorbij helaas. We vonden het allebei echter super om te doen… en ik was dus heel blij met mijn verjaardagscadeautje!

Glijdend vanaf de een-na-laatste waterval

Nadat we weer opgedroogd en terug in Baños waren, zouden we de middag door gaan brengen in de warmwaterbaden om heerlijk te relaxen. Na de lunch gingen we nog even langs het kantoortje om de fotos op te halen die op mijn SD-kaartje waren gezet.
Enigszins tot mijn verbazing kreeg ik toen te horen dat ik toch het busje in moest stappen dat net voor kwam rijden! De dag was nog niet voorbij.. Lien had ook nog een middagprogramma geregeld! Die had ik niet helemaal zien aankomen, dus ik was flink verrast. En zo gingen we die middag paragliden!

 

Parawaiting en paragliding
Eerst kregen we wat instructies en vervolgens zaten we drie kwartier in een busje op weg naar de locatie boven op een berg. Aangezien er 2 paragliders en instructeurs waren en we met zes man waren die de lucht in wilden zouden we om de beurt de lucht in gaan. Wel was het telkens wachten op het juiste moment (qua windsterkte etc).

Ik was als eerste aan de beurt, Jacqueline mocht nog even blijven wachten.. ik kreeg het tuigje aan waarmee ik aan de instructeur (en paraglider) gekoppeld werd.. en binnen no time gingen we de lucht in. Eerst een paar stappen naar achteren en naar voren met als gevolg dat de paraglider de lucht in ging. En daarna samen met de instructeur zo hard mogelijk van de helling omlaag rennen, zodat we de lucht in zouden gaan.. Nouja, zo ging het ongeveer en voordat ik het zelf in de gaten had hingen we in de lucht! Leuk detail overigens, onze paraglider was in Oeteldonkse kleuren… we voelden ons helemaal thuis!

Hier hangt Lien onder de paraglider…

In de lucht zweefden we ongeveer een kwartier tot een half uur rond… Ik heb echt geen idee hoelang we in de lucht hebben gehangen eigenlijk. Prachtige uitzichten over de gigantische bergen, een stadje (niet Baños) en de vulkaan die uiteraard weer in de wolken verborgen bleef. We draaiden nog enkele keren een snel rondje, waarbij de paraglider vrijwel horizontaal in de lucht hing. Dat vond ik tijdens skydiven vaak ook een van de leukste dingen om te doen, dus nu was dat ook weer volop genieten!
En daarna was het uiteindelijk weer voorbij en werd ik weer met beide beentjes op de grond gezet.

Filmpje terwijl ik aan de paraglide hang en we een rondje draaien!

Hierna begon eigenlijk het grote ‘parawaiten’… en aangezien de zon achter de wolken verdween werd het ook al snel kou lijden. Eerst waren nog twee Duitse meisjes aan de beurt, maar de goede wind liet lang op zich wachten. Op enig moment leek het goed te zijn en gingen ze toch de lucht in. Helaas voor hen lukte het echter niet om de paragliders lang in de lucht te houden en binnen vijf minuten moesten ze al een landing gaan maken op een weiland een heel stuk lager. Zij moesten dus eerst opgehaald gaan worden met de auto. Ondertussen werd het al stilaan donkerder en kouder en was Jaccqueline nog steeds niet aan de beurt geweest. En terwijl wij al begonnen te vrezen dat er niet meer gevlogen zou gaan worden, werden toch weer de paragliders uit de auto gehaald! Ook Jacqueline ging nog de lucht in gelukkig! Waar ik nog door de lucht vloog met een prachtig stralend zonnetje, had Jacq het geluk van een zonsondergang in de verte. En gelukkig deed ook de wind nu z’n werk, zodat ze lekker lang in de lucht kon blijven. Ook echt genieten! En ook voor mij vanaf de kant erg leuk en mooi om ze zo in de lucht te zien zweven.

Jacqueline gaat de lucht in!

Hier zweeft ze als een vogel door de lucht!

En zo landt ze weer

Het was een superleuk verjaardagscadeau, waar ik echt enorm van heb genoten. Heel gaaf om eens mee te maken. Ik weet niet of ik dit echt per se veel vaker hoef te doen.. ik ben liever zelf actiever bezig (zoals met canyoning), dan dat ik aan een kerel vasthang in de lucht. Misschien ooit zonder man op m’n rug zodat ik de touwtjes zelf in handen heb. 😀

Nadat we laat op de avond terug waren gekeerd in een donker Baños zijn we nog een een snel hapje gaan eten. Het etentje dat ook nog eens onderdeel uitmaakte van het verjaardagscadeau besloten we maar tot de volgende dag te bewaren.. zo moe waren we ondertussen! Na het eten dronken we nog een biertje met Simon en Katy om te verhalen over de bijzondere en enerverende dag. Dat was ook weer een afscheid van hen…. ook nu is het de vraag voor hoe lang, maar waarschijnlijk gaat het wel even duren voordat we ze weer zien. Dat dachten we de vorige keer ook in Otavalo, maar toen zagen we ze toch weer eerder dan verwacht. Zij gaan binnenkort nog naar de Galápagos (we zijn een beetje jaloers), terwijl wij richting Peru gaan.

Laatste dagje Baños
Wij besloten nog een dagje langer in Baños te blijven.. we hadden best nog wel wat te regelen (was, tickets voor vervoer naar Peru etc) en we wilden eigenlijk ook nog een aantal dingen doen in dit leuke plaatsje. Zo was er de mogelijkheid om per fiets diverse watervallen te bezoeken in de omgeving, een gave bungee-achtige sprong te maken van een brug, lekker te relaxen in de warmwaterbronnen en zouden we samen nog lekker uit eten gaan.

Maar van dit alles kwam er niets helaas.. in de ochtend sliepen we heerlijk uit, daarna hadden we een aantal uur nodig om alles te regelen wat we regelen moesten en vervolgens kroop Jacqje ziek het bed in. Kortom, we lieten alle plannen gewoon lekker varen… we hadden toch al genoeg beleefd natuurlijk!

Foto’s