In de eerste blog over Rio de Janeiro vertelde ik over onze eerste dagen in Lapa, de uitgaansbuurt van Rio. Samba, Ipanema, favela en Maracanã waren zomaar wat zaken die we meegemaakt hebben. Deze blog gaat over Santa Teresa. Dit ligt tegen Lapa aan boven op de berg. Een erg sfeervolle wijk met leuke restaurants, kasseiwegen en kleurrijke trappen. Hier maakten we ook voorbereidingen mee op het beroemde carnaval van Rio. Ten slotte in deze blog onze terugreis terug naar Den Bosch, deze dagen vooral bekend als Oeteldonk!
Casa cool beans
Deel van het cadeau dat ik van mijn manager bij Sogeti heb gekregen voor deze reis, was een leuke overnachting op een mooie plek tijdens de reis. Even geen budgetovernachtingen in hostels, maar gewoon luxe en genieten om zo even weer met een glimlach aan Sogeti terug te denken. In de eerste maanden hadden we nog niet echt de behoefte om deze kaart te spelen en zo ontstond het idee om dit te bewaren voor het einde van onze reis. Allereerst speelde ik met de gedachte om hiervoor het hotel te kiezen waar het Nederlands Elftal de basis heeft gelegd voor een succesvol WK. Na wat reviews gelezen te hebben zagen we hier toch maar van af. Overige hotels aan Copacabana waren toch ook nog wat boven het budget… en zo kwamen we uit bij een erg cool B&B in een van de leukste wijken van Rio, namelijk Santa Teresa. Casa Cool Beans wordt door twee Amerikaanse mannen gerund, die alles tot in perfectie georganiseerd wilden hebben. Vooraf leidde dit tot enige irritatie vanwege een stortvloed aan mails met vragen. Tijdens ons verblijf was echter alle perfect in orde. Een erg mooi, koloniaal gebouw was perfect ingericht voor gasten. Kleurrijk, veel kunst en een heerlijk zwembad. Ook kregen we volop tips en advies mee voor onze laatste dagen in Rio. En waar Jacqueline misschien nog het meest blij mee was: een puppy van een paar maanden met de welluidende naam Hulk. Een goede plek om af te sluiten dus!
Uitzicht vanuit onze kamer
We waren erg welkom!
Santa Teresa
Na gesettled te zijn in de B&B, besloten we om ons wijkje maar eens te gaan verkennen. Na wat rondgelopen te hebben kreeg ik toch wat honger (uiteraard).. Tijd om te eten dus! Een typisch Braziliaans gerecht wat we nog niet eerder op hadden is feijaodo. Veel bonen en veel varkensvlees. We waren niet gelijk enthousiast bij deze omschrijving, maar na vele enthousiasten verhalen moesten we het maar eens proberen. Bar do Mineiro in Santa Teresa was hier de aangewezen plek voor. Goede atmosfeer, lekker druk en dus de feijado. Helaas waren wij er niet helemaal kapot van. De eerste happen vond ik nog wel lekker, maar daarna was het toch net iets te veel. Te veel bonen, zout en een erg sterke smaak. Weten we dat ook weer! Onze magen zaten in ieder geval goed vol.
Na het eten gingen we naar de ruïnes van Santa Teresa. Voornaamste reden was het geweldige uitzicht over Rio dat we vanaf deze plek hadden. Santa Teresa, havens en stranden.
Daarna gingen we naar de trappen van Selarón. Deze trappen verbinden Santa Teresa met Lapa en zijn het levenswerk van de enkele jaren geleden overleden artiest Selarón. Hij heeft deze trappen betegeld met prachtige, kleurrijke tegeltjes van over de hele wereld. Wij hebben ook een aantal tegels uit Nederland gespot!
Uitzicht vanaf de ruïnes in Santa Teresa! Spotten jullie de kathedraal waar ik in de vorige blog al over schreef?
De kleurrijke trappen van Selarón
Carnaval!
We hadden al gehoord dat er deze avond nog een laatste oefening zou plaatsvinden in Santa Teresa voordat volgende week het carnaval volop los gaat barsten. Een zogenaamde ‘bloco’ vond plaats op steenworp afstand van onze B&B. Dat wilden wij niet missen natuurlijk! En zo maakten we toch nog een beetje carnaval in Rio mee. Wat een leven en feest! Een bloco is min of meer een muziekgroep die door de straten trekt Al trommelend en dansend is het een groot feest. Erg leuk!
Rodizio
De Braziliaanse keuken staat ook bekend om de Rodizio. Dit zijn restaurants waarbij obers langslopen met verschillende vleesspiezen. Zodra je weer een stukje vlees wilt hoef je het maar aan te geven en het werd voor je neus afgesneden. Dat klonk mij als muziek in de oren uiteraard!
Groen: “JA! Ik wil vleesch!”
De praktijk was iets meer ‘vreetschuur’ dan ik eigenlijk gehoopt had, maar het vlees was erg lekker! En de obers bleven maar af en aanlopen met stukken vlees. De kunst was dus eigenlijk om vooral ook af te slaan. Uiteindelijk verlieten we het restaurant ‘rond en gezond’ om per metro en motortaxi weer terug te keren naar onze B&B. Daar was ook nog het restantje feest aan de gang na de bloco, maar helaas begon het flink te regenen. Wij liepen dus maar door om verder uit te buiken in de B&B.
Rood: “Nee, ik zit echt vol.. och doe toch maar één stukje vlees dan…
Copacabana
De volgende ochtend begon in alle vroegte weer een nieuwe bloco vlakbij ons plekje. Hoewel er weer flink getrommeld werd, negeerden wij het geluid en sliepen we lekker uit. Na een goed ontbijt gingen we richting Copacabana om verder te relaxen. Een bezoek aan Rio is niet compleet zonder de Copacabana gezocht te hebben. Misschien wel het meest beroemde strand ter wereld?
We hadden geleerd van ons bezoek aan Ipanema en dit keer namen we gewoon plaats op onze strandlakens. Geen duur bedje of parasol meer voor ons! Ook dit keer genoten we weer van het heerlijke strand en van de fijne Braziliaanse strandcultuur. Het voelt erg ongedwongen aan. Mensen genieten gewoon van het strand, zonder dat ze zich te veel aantrekken van wat anderen denken of doen. Het is gewoon echt relaxed! We kochten een biertje bij een van de vele strandverkopers en genoten volop!
Wat me overigens wel opviel is dat er weinig gevoetbald werd op het strand. Mijn beeld bij Copacabana was dat overal Braziliaanse balkunstenaars aan het werk zouden zijn. Wij hebben dat eigenlijk nauwelijks gezien!
Richting het einde van de middag waren we klaar met al het zout en zand. Maar voordat we terugkeerden naar Santa Teresa, gingen we op pad naar wat door kenners ‘de beste sandwich van Brazilië’ genoemd werd. Dat beloofde wat! Een broodje met steak, kaas en ananas wachtte op ons. Eerlijkheidshalve… ik houd echt niet van ananas. Als het even kan vermijd ik het zoveel mogelijk. Maar op dit broodje was het geniaal in combinatie met het vlees en de kaas. Eerst hadden we er eentje besteld om samen te delen, maar we moesten er daarna nog wel een bestellen. Zo lekker vonden we het!
Na twee van deze geniale sandwiches op te hebben keerden we terug naar onze B&B met zwembad. We spoelden het vieze zout en zand van ons af en relaxten nog heerlijk wat bij het zwembad.
De laatste avond…
Daarmee brak ook voor ons de laatste avond van de reis aan. We kregen nog aangeraden om naar een samba-school te gaan voor een fantastische pre-carnavalervaring met een generale repetitie. En ondanks dat me dat echt waanzinnig leuk had geleken, waren we gewoon toe aan een wat rustige laatste avond. We dronken nog wat caipirinhas en biertjes bij het lokaal befaamde café Bar do Gomes, aten er wat ‘bolinhos’ bij en deden het zo gewoon rustig aan. De stress voor het naar huis gaan was ook wel wat toegeslagen bij Jacqje, het waren vermoeiende dagen en het was goed geweest zo.
Op naar huis, familie, vrienden en Oeteldonk!
Daarmee kwam er een einde aan ons avontuur in Zuid-Amerika. Zo lang naar uitgekeken, zo naar toe geleefd, zo ontzettend veel meegemaakt en toch ook voorbij gevlogen! We hadden ons laatste ontbijtje bij Cool Beans en gingen op weg naar het vliegveld van Rio. Daar hadden we eerst een korte vlucht richting Salvador. In Salvador begon het lange wachten (bijna 8 uur inclusief enige vertraging) voordat we het vliegtuig in konden richting Frankfurt.
Door de vertraging misten we helaas de trein terug naar Nederland en moesten we aanvullende tickets kopen. Onderweg maakten we goed gebruik van de overstap in Dusseldorf door nog een laatste biertje te drinken. Uiteindelijk waren we aan het eind van de middag terug in Den Bosch waar familie en vrienden weer op ons stonden te wachten met een spandoek en bloemen in de Oeteldonkse kleuren! Ons huisje was alweer helemaal woonklaar gemaakt, erg fijn! Na met z’n allen friet en chinees gegeten te hebben, doken we lekker ons eigen bed in. De volgende dag maakten we nog even een rondje door Den Bosch om te zien dat de stad al langzaam veranderde in Oeteldonk en in carnavalssferen kwam.
Nog even in de trein…
Thuis!!
Uiteraard hing de Oeteldonkse vlag ook alweer uit!
Einde van de blogs… voorlopig 😉
Daarmee komt er een einde aan een half jaar bloggen over reisavonturen! Ik heb erg veel plezier beleefd aan het schrijven van de blogs. Op het moment zelf was het al een groot ‘oja-festijn’ en dat zal in de toekomst niet anders zijn als we het weer eens teruglezen. Maar ook veel plezier beleefden we aan de reacties vanuit het thuisfront. Zo leuk om jullie enthousiasme te horen/ lezen! Gaf ook zeker energie om telkens te blijven bloggen. Bedankt voor het lezen en meeleven!
Foto’s
