Onze eerste bestemming op de Galápagos eilanden is San Cristóbal. We vallen van de ene verbazing in de andere, genieten enorm en bewonderen de vele unieke dieren die je hier overal ziet. Een blog vol met fantastische ervaringen en minimaal net zoveel foto’s en filmpjes.

Met een budget naar Galápagos
Een trip naar de Galápagos eilanden is niet goedkoop, maar onze ervaring is tot nu toe dat het ook makkelijk op een betaalbare manier kan. Via Avianca hebben we goed betaalbare vliegtickets gevonden, de entreeprijs voor Galápagos betaal je altijd (110 dollar), maar het leven op de eilanden is op zich slechts iets duurder dan op het vasteland (en natuurlijk net zo duur als je het zelf wilt maken). Vanaf de eilanden kun je vervolgens naar hartelust dagtrips maken om te duiken of snorkelen.. en er zijn ook legio goedkope of gratis mogelijkheden om heel veel bijzonders te zien. Wij hebben een combinatie van dat alles gedaan.

Vliegen en aankomst!
We vlogen vanaf Quito naar het eiland San Cristóbal. Dit is een van de drie eilanden die we willen bezoeken op Galápagos. Deze drie eilanden (ook Santa Cruz en Isabela) zijn ook het meest toegankelijk en geschikt voor toeristen die geen cruise maken. We verlaten de eilanden over twee weken vanaf Santa Cruz, waar het andere (grote) vliegveld ligt.

Vanaf het vliegveld konden we naar het dorpje lopen in vijftien minuten.. aangezien we geen taxi zagen hebben we dat dan ook maar gedaan. 😉 We vonden na wat rondvragen ons hostal, Casa Mabell.

Eerste wildlife: zeeleeuwen alom!
Onze eerste kennismaking met het eiland was toen we op weg gingen in de richting van Playa Mann en het Centro interpretación. We lopen richting de haven en onmiddellijk zagen we overal de zeeleeuwen liggen. Op het strand, onder bankjes, op de rotsen… Van de eerste zeeleeuw heb ik waarschijnlijk al vijf foto’s gemaakt… toen ik iets verder keer zag ik er nog tientallen liggen. Echt heel bijzonder, zeker omdat we zo dichtbij kunnen komen.

De zeeleeuwen reageren over het algemeen nauwelijks als je ze passeert. De meesten doen hooguit een oog open om te kijken wat er allemaal gebeurt. Enkele mannetjes zullen een beetje blaffen als je iets te dichtbij komt, maar heel vaak gebeurt dat niet. Ze zien de mensen niet echt als een bedreiging.

Zeeleeuwen op Playa Mann

Enkele spelende zeeleeuwen aan de kust

Centro Interpretación
Terwijl we moesten opletten niet over de zeeleeuwen te struikelen waren we nog op weg naar het Centro Interpretación. Een centrum met meer uitleg over het ontstaan van en leven op de Galápagos eilanden.
Bijzonder informatief en leuk opgezet, dus zeker een aanrader voor eenieder die op Galápagos arriveert!

Zo leerden we dat de eilanden ontstaan zijn uit vulkaanuitbarstingen en de lava voor de eilandformaties heeft gezorgd. In eerste instantie waren het dus verlaten eilanden zonder leven.
Na verloop van tijd kwamen diverse dieren toch naar de eilanden toe. Sommigen, zoals iguana’s, kwamen mee op stukken drijfhout. Anderen dreven mee op de stromingen in de oceaan (bv de zeeleeuwen) en weer anderen arriveerden op luchtstromen en bleven op de eilanden. Maar een ding hadden ze gemeen… deze dieren waren echte overlevers. Ze moesten zich wel aanpassen om te kunnen overleven op deze eilanden. Dit heeft er voor gezorgd dat de dieren die je op Galápagos tegenkomt zo uniek zijn en dat je velen nergens anders ter wereld ziet. Zo zijn er vogels die het vermogen om te vliegen zijn verloren (omdat dit niet nodig was), Iguana’s die ook onder water leven, vogels met blauwe en rode voeten (geen idee waarom deze evolutie heeft plaatsgevonden) en diverse andere unieke dieren. Dit hele verhaal is ook Darwin opgevallen, tijdens een bezoek aan de eilanden. Jaren later heeft hij op basis hiervan zijn evolutietheorie ontwikkelt. Daarom worden deze eilanden ook wel de kraamkamer van Darwin genoemd.

Mensen arriveerden pas een goede 500 jaar geleden op deze eilanden. Wat Spaanse schepen dreven stuurloos rond op de oceaan door gebrek aan wind en waren vrijwel ten dode opgeschreven door gebrek aan drinkwater. Tot ze per toeval bij Galápagos uitkwamen. Ze schreven later over een aantal eilanden die bevolkt werden door enorme reuzeschildpadden en waar ze met wat moeite ook drinkwater vonden.
De talloze gigantische schildpadden werden door de reislustige Spanjaarden overigens gebruikt als ideaal voedsel op de schepen. Ze konden onder in het ruim een jaar lang verblijven zonder voedsel. Er kwam dus geen conserveringsmiddel aan te pas! Helaas (voor ons) betekent dit wel dat veel van deze giganten afgeslacht zijn. Gelukkig worden ze nu wel weer goed beschermd!
In de loop der eeuwen heeft de mensheid de eilanden voor vanalles gebruikt. Piraten hadden er hun schuilplaats, het was een gevangenis en in de tweede wereldoorlog hadden de Amerikanen er ook een basis om het Panama-kanaal te beschermen. Sinds een aantal jaar is het voornamelijk toerisme wat de klok slaat.. sterker nog, het aantal inwoners en bezoekers neemt de laatste jaren explosief toe. De vraag is dan ook hoeveel toerisme de eilanden aankunnen, zonder dat hun unieke ecosysteem er onder zal lijden. Dat is een van de vraagstukken waar de Galápagos eilanden op dit moment mee te kampen hebben.

Punto Carola
Na het centrum bezocht te hebben zijn we doorgelopen naar een iets verderop gelegen strandje, waar wederom talloze zeeleeuwen op het strand lagen. Onder een bosje lag een moeder met een drinkend jong, op het strand lagen hele hordes zeeleeuwen. Vaak met een dominant mannetje die alles goed in de gaten hield. Ook kwamen we hier enkele enorme Iguana’s tegen. Dat zijn een soort enorme hagedissen, behoorlijk indrukwekkend als je ze ineens op een paar meter afstand van je ziet.

Nog wat zeeleeuwen op Playa Carola

Oude bekenden!
We kwamen op het eiland niet alleen ontzettend veel bijzondere dieren tegen.. ook David en Julia waren tegelijkertijd op het eiland! Hen kennen we nog van San Blas, dus dat was weer erg leuk om ze hier tegen te komen. Tevens was het de verjaardag van Julia, dus die hebben we goed gevierd!

Playa la Lobería
De volgende dag hadden met Julia, David en twee Australiërs op het strand van La Lobería afgesproken. Dit strandje ligt iets buiten het plaatsje, maar ook hier zijn weer diverse dieren te vinden!
Julia en David waren er beide al op tijd, ondanks het feestje van de vorige avond. Wij waren iets later, omdat we nog van kamer moesten verwisselen in ons hotel. Daar op het strand hadden Julia en David al gesnorkeld en daarbij een flink aantal zeeschildpadden gezien. Supergaaf, wij besloten om hier dus zeker nog een keer terug te keren.
Terwijl Jacqueline lekker op het strand bij Julia en David ging liggen ben ik nog een stuk verder gelopen over een pad langs de kust. Al klauterend over de rotsblokken en Iguana’s ontwijkend kwam ik uiteindelijk boven op een grote klif aan. Een fraai uitzicht was mijn beloning.. en ik zag een aantal boobies!

Voor alle niet-vogelaars onder ons… dat zijn vogels die hier veel voorkomen en hebben voornamelijk rode en blauwe voeten. Ik zag in dit geval enkele boobies met blauwe voeten.

Iguanu bij Playa Loberia

Island tour met taxi
In de middag gingen we met de hele groep (dus wij, Julia, David en de twee Australiërs) een tour doen over het eiland. Je kunt voor zo’n 50 dollar een taxi pakken, die je naar een aantal mooie, interessante en leuke plekken op het eiland brengt. Overigens loopt er in feite maar een weg over dit eiland, dus de tour beperkt zich wel tot die route. Omdat we de taxi met 6 man konden delen, werden de kosten ook weer beperkt. Het loont dus de moeite om wat rond te vragen of er nog meer geïnteresseerden zijn!

Allereerst bracht de taxi ons naar een zoetwatermeer in een krater midden op het eiland. Dit meer is de enige zoetwaterbron van San Cristóbal.. Helaas voor ons lag de krater in een laaghangende wolk die ons grotendeels het zicht ontnam. Hoewel het ook wel weer iets had, zo’n mistig tafereel. Toen de wolk voor enkele secondes wegtrok hadden we zelfs nog even een uitzicht over het meer.

Na het mistige meer was onze volgende stop het Tortuga breeding center. Hier worden de enorme landschildpadden van Galápagos een beetje geholpen om te blijven bestaan. In semi-gevangenschap krijgen ze baby-schildpadjes, die vervolgens een aantal jaar hier blijven wonen (tot ze acht zijn) en vervolgens in het wild worden uitgezet. Op deze manier helpt de mens een beetje om goed te maken wat in vele jaren is verwoest. 🙂

Het was onze eerste keer dat we deze enorme en kleine schildpadden in het half-wild zagen. En we hadden geluk, ze hadden net vers voedsel gekregen. Dat betekende dat alle schildpadden bij elkaar te vinden waren in plaats van verspreid over het hele terrein. We zagen hoe ze van het stenen pad afdonderden op zoek naar eten (zie filmpje hieronder), hoe ze als ukkies worden opgevangen en verzorgd en hoe ze in alle soorten en maten van hun voedsel genoten (of hoe ze het naar binnen schrokten). Bij de allergrootsten (die een jaar of 25 zijn en in het centrum blijven om voor jonkies te zorgen) konden we zelfs heel dichtbij komen en ze een handje helpen met het naar binnen werken van het groenvoer. Zeker Jacqueline was hier zeer bedreven in..

Galápagos schildpadden

Jacqueline voert schildpadden

Na echt heel erg te hebben genoten van de schildpadden ging de tour door naar het strand van Puerto Chino. Een mooi en verlaten strand, met vele zeeleeuwen, fraaie uitzichten en wederom boobies! Ook dit keer weer de exemplaren met blauwe voetjes. Al zittend op het strand kwamen er ook nog een aantal kleine vogeltjes op ons af, die rustig broodkruimels uit onze handen aten.

Het klapstuk van de tour zat aan het einde.. we kregen ook nog een boomhut te zien in een grote, oude boom. Aangezien het regende zijn alleen Julia en ik even uit de auto gesprongen om een foto te maken… we waren er wel klaar mee! De schildpadden en het strand waren natuurlijk het echte hoogtepunt!

Die avond hebben we met z’n allen uiteraard nog een hapje en een drankje gedaan. Ook hebben we ‘genoten’ van een optreden van allerlei lokale kinderen die hun zang- en danskunsten vertoonden (ze zijn hier op de eilanden beter in unieke dieren…). Het was ook de laatste avond van Julia voordat ze terug naar huis ging, dus we hebben afscheid van haar moeten nemen.

Chillen met de zeeleeuwen op het strand
Omdat we onszelf ruim de tijd hebben gegund op de Galápagos eilanden, hebben we van de volgende dag een relaxdag gemaakt. Lekker op het strand gelegen, boekje gelezen en wat gezwommen.

Uiteraard ging dit alles wel weer op de Galápagos-manier. Mens en zeeleeuw ligt gewoon naast elkaar op het strand. Soms kwam er eentje op nog geen meter afstand van ons langsgewaggeld. In het water kwam er zelfs een recht op me af, terwijl hij me heel even speels leek te bijten. Ik twijfel of het een echte bijt was, maar het voelde wel alsof hij met z’n bek wilde spelen. Ik was uiteraard vooral geschrokken op dat moment. Maar het is sowieso ontzettend gaaf als je in het water zwemt, dat er een zeeleeuw langs je heen schiet. Want hoe lomp ze op het land ook mogen lijken, in het water zijn ze pijlsnel.

Wat zeeleeuwen spelen in de branding

We zijn tot zonsondergang op dit strand gebleven.. we hebben een mooie sunset meegepikt en zijn daarna weer terug gegaan naar het plaatsje. Daar hebben we met David nog een gigantische pizza gedeeld en daarna ook afscheid van hem genomen. Zijn planning voor Galápagos is iets strakker, dus hij ging alweer naar het volgende eiland.

Snorkelen met zeeschildpadden
De volgende dag gingen Jacqueline en ik al vroeg weer terug naar het strand van La Lobería, waar we met zeeschildpadden konden zwemmen. Het was even zoeken in het water, maar nadat Jacqueline op zeer korte afstand van haar ineens een kopje boven water zag uitkomen hadden we ze gevonden.

Waarschijnlijk val ik nu in herhaling… maar ook dit was weer echt te bijzonder. Een stuk of vier of vijf enorme zeeschildpadden om ons heen, prachtige gekleurde vissen en af en toe in de verte een zeeleeuw. Als we boven water uitkeken zagen we ook nog af en toe een pelikaan in het water duiken of op een rots landen.. Kortom, echt super!

We zijn hier de hele ochtend gebleven, hebben op het strand nog lekker liggen lezen.. met uiteraard weer overal zeeleeuwen in de buurt. Een waggelde zelfs over onze snorkelspullen heen. Gelukkig had-ie nog wel de tegenwoordigheid van geest om ons te ontwijken. 🙂 Aan het eind van de ochtend ben ik nog een keer het water ingegaan om nog eens te genieten van het snorkelen met deze schildpadden. Echt uniek!

Die middag ben ik er in m’n eentje nog even op uitgetrokken. Achter het Centro Interpretación lag een wandeling van zo’n anderhalf uur. Hier had ik nog wel trek in. Jacqueline niet meer, zij bleef heerlijk met haar boekje achter in het hotel. De wandeling leidde mij via een aantal uitzichtspunten en een groot beeld van Charles Darwin, uiteindelijk naar het strand van Punta Carola. Daar had ik een hele gave zonsondergang, waarbij de grote rode bol letterlijk in het water zakte. En dat uiteraard terwijl ik te midden van de vele zeeleeuwen op het strand zat…

Zo liggen de zeeleeuwen er bij in de haven van San Cristóbal

Snorkelen bij Kicker Rock
Onze laatste dag alweer op San Cristóbal.. wat is de tijd voorbij gevlogen! We hadden voor deze dag een snorkeltour geboekt met als hoogtepunt Kicker Rock. Dit is een steil uit het water omhoog komende enorme rots. Hieromheen zit vrij veel zeeleven, zoals diverse vissen, zeeleeuwen, schildpadden een aantal haaitjes, manta’s en hammerheads. Die laatste twee hebben we helaas niet gezien dit keer, daarvoor moet je echt wat geluk hebben.
Op de eerste snorkellocatie (nog niet bij Kicker Rock) zagen we al een schildpad in het water zwemmen toen we nog op de boot zaten. Ik heb ze in het water niet meer gezien, Jacqueline wel. Wel diverse mooie vissen in allerlei kleuren.. Maar daarna gingen we naar Kicker Rock, waar we in twee etappes gesnorkeld hebben.
Hier zagen we enkele haaien, schildpadden en ontelbaar veel vissen. Ook zwommen we enkele keren tussen de rotsen door, waar zeeleeuwen in het water zaten. Eerlijk gezegd vond ik dit wel spannend, zeker omdat een van de zeeleeuwen flink aan het blaffen was.. maar met de gids voorop gingen we er toch langs. En hoe gaaf is het dan om die dieren onder water te zien. Zo snel en soepel… Echt prachtig! Er staan enkele filmpjes op mijn iSaw, maar helaas kan ik dit niet uploaden naar mijn iPad.. dus die volgen ooit nog! Ook echt prachtig was hoe de rots onder water begroeid was met van alles en daardoor een prachtige kleuren had!
Hoewel we op zich niet eens gek veel meer gezien hebben dan dat we ook bij het eiland al hadden gezien (zeker voor schildpadden was La Lobería veel beter), was het toch erg mooi om hier te snorkelen. Zoveel prachtig leven onder water! We hebben er echt enorm van genoten!

Op naar Isla Isabela!
Morgen vertrekken we naar onze volgende eiland, Isabela. Helaas gaat er geen rechtstreekse ferry, dus we moeten ons enkele uren zien te vermaken op Santa Cruz. Dit is het eiland met het grootste stadje, vanaf waar we ook terug zullen vliegen over anderhalve week.
Isla Isabela is het grootste eiland, maar met een van de kleinste dorpjes. In vergelijking met San Cristóbal en Santa Cruz is de bewoning wat minder. Maar qua natuur is er weer enorm veel te zien en te doen! Ontzettend veel zin in dus!

Voor nu rest niet veel meer dan de foto’s… het zijn er aardig veel, vooral veel zeeleeuwen in allerlei poses. En dan te bedenken dat ik nog flink geselecteerd heb.. 🙂

Foto’s:

Voor allen die dapper alle foto’s hebben doorgeklikt heb ik nog een klein extraatje… Credits gaan naar Mike, die een sluimerend jeugdtrauma heeft omgezet een in een creatief meesterwerkje om zijn San Blas reisvrienden te eren… Het betreffende jeugdtrauma kan op verschillende manieren worden omschreven. Meest gangbaar in Australië is Agnus, in Ecuador wordt het meestal ‘Friday lunch’ genoemd.