Eind maart 2014 zijn Jacqueline en ik samen een weekendje naar Heidelberg geweest. Heidelberg is een kleine klassieke studentenstad in de nabijheid van Frankfurt. Dankzij de prachtige Altstadt, de rivier de Neckar en het oude slot dat boven de stad uittorent is Heidelberg een trekpleister geworden voor vele toeristen die voor een dagje of een weekend naar de stad toekomen. Ik heb Jacqueline voor haar verjaardag mee hier naar toe genomen.. Ik kwam via de facebookpagina van De Wereld in 27 Vakantiedagen deze tip tegen en vond het direct een goed idee voor een weekendje weg. En op zo’n 400 kilometer/ 4 uur rijden afstand van Den Bosch was dat nog prima te doen voor een weekendje.
Heidelberg? Waar ligt dat dan??
Aangezien we vrijdagmiddag om iets voor 14:00 vertrokken waren, kwamen we aan het begin van de avond aan in Heidelberg. We verbleven in Gästehaus Kerle in Dossenheim, een klein plaatsje even buiten Heidelberg. Het huis lag aan de rand van het plaatsje, vlakbij een aantal wijngaarden en bood ons zo een heerlijk rustige basis om van het weekend te gaan genieten. Nadat we geïnstalleerd waren zijn we eerst even naar de grote supermarkt gereden om een en ander in te slaan voor het ontbijt. Daarna zijn we met de auto naar Heidelberg gereden om lekker Maleisisch te gaan eten in restaurant Serai (prima prijs/kwaliteitsverhouding!). Nadat onze buikjes vol zaten hadden we geen puf meer om Heidelberg zelf nog in te gaan, dat bewaarden we voor de volgende dag. In het Gästehaus hebben we nog een flesje Weizenbier opengetrokken en een potje gekaart, voordat de oogjes toe gingen.
Op zaterdag zijn we rustig de dag gestart. Ik ben bij de bakkerij (kwartiertje lopen) verse Bröttchen gaan halen, terwijl Jacqueline de tafel vast had gedekt. Buiten in het zonnetje zaten we zo volop te genieten van het lekkere ontbijt en de warme lentezon. Daarna zijn we met de tram naar Heidelberg gegaan, waar we in een klein kwartiertje waren.
Heidelberg kent geen grote toeristische attracties die je per se gezien moet hebben.. prima voor ons, want wij vermaken ons juist het meerste door lekker door een stad te slenteren en de sfeer te proeven. En dan het liefst niet in de grote drukke straat, maar juist in de straatjes achteraf. En dat lukte helemaal prima in Heidelberg. Allereerst zijn we naar de Philosophenweg gegaan. Dat is een weggetje op de berg aan de zuidkant van de Altstadt van Heidelberg, aan de overkant van de rivier. Vanaf hier heb je erg mooie uitzichten over de stad, het slot en de rivier. Een echte aanrader dus. Maar nog leuker is het om de weg zelf te verlaten en zo ook het merendeel van de overige toeristen achter je te laten. Dan kom je ook bij diverse rustigere uitzichtpunten, vanaf waar het uitzicht misschien zelfs ook wel nog mooier is.
Na een tijdje daar rond te hebben gestruind was het tijd om toch ook Heidelberg op te gaan zoeken. Na de rivier overgestoken te hebben via een van de vele bruggen kwamen we bij de Altstadt aan. In de Altstadt liepen we een beetje rond door de rustige, kleine straatjes tot we bij de Hauptstrasse kwamen. En daar stuitten we ineens op een enorme mensenmassa. Blijkbaar is dat waar alle toeristen naar toe kwamen. Verder was het ook geen heel bijzondere straat. Veel grote winkelketens en toeristenshops. Naar ons idee waren de kleine straatjes dus veel leuker!
Na een tijdje door de Altstadt geslenterd te hebben waren we toe aan een welverdiend rustmoment. De gehoopte Biergarten vonden we niet, maar we kwamen wel uit bij een soort studentenmensa waar vele houten tafels buiten stonden opgesteld. Hier hebben wij ons tussen genesteld met een lekker groot glas Weizenbier. Heerlijk in het zonnetje! Nadat we ons uiteindelijk met enige pijn en moeite weer in beweging hadden gekregen, zijn we via de oude brug (wederom vol met toeristen, maar een mooi plaatje) naar Schloss Heidelberg gelopen. Het laatste stuk ging via een trap van ruim 300 treden. Je kunt ook het kabelbaantje pakken, maar dan betaal je zes euro per persoon. Vanaf het kasteel hadden we, terwijl we genoten van een currywurst, mooie uitzichten over de Altstadt en de ondergaande zon.
Na lekker terug te zijn gewandeld en ergens nog een biertje te hebben gepakt, zijn we ’s avonds gaan eten bij Schnitzelbank. Het restaurant had erg goede recensies gekregen en de naam op zich alleen al is natuurlijk erg tof. Goed vlees, lekkere wijn, maar bovenal een erg leuke sfeer. Je komt aan grote houten tafels te zitten bij andere mensen, wat de sfeer zeer ten goede komt. Kortom, we hebben daar een heerlijke tijd gehad met een aardige Duitse familie bij ons aan tafel. De keerzijde was toen er een irritante (dronken?) familievriend aansloot en op een vervelende manier nogal overheersend was. Maar ondanks dat kleinigheidje hebben we een heerlijke avond gehad bij de Schnitzelbank en met goed gevulde magen keerder we weer terug naar ons Gästehaus.
De volgende dag zijn we weer gestart met hetzelfde ritueel. Ik haalde verse broodjes, Jacqueline dekte de tafel in het zonnetje vast. Na het ontbijt zijn we niet meer naar Heidelberg gegaan. Dat is toch wel het nadeel van een Gästehaus buiten de stad zelf. Wel zijn we in de buurt nog even wat gaan lopen, maar daarna toch maar weer lekker in de auto gestapt om terug te rijden richting Nederland.
Al met al hebben we een heel lekker, relaxed weekend gehad en daar was het ook om te doen. Heidelberg is een best leuk stadje, niet te groot en goed voor een of twee dagen. Wat het afmaakte was natuurlijk ook dat er het hele weekend een heerlijk zonnetje scheen. Heidelberg vind ik zeker aan te raden voor een kort weekendje weg. Maar ik zou de stad wel in het voor- of najaar bezoeken, in het hoogseizoen lijkt het me echt te toeristisch.
Rest voor nu alleen nog de foto’s:
