Na genoeg vallend water gezien te hebben, was het tijd voor ons om Brazilië in te gaan! We hadden niet verwacht dit land mee te pikken in onze reis, maar vliegen vanuit Brazilië bleek een stuk voordeliger dan vanuit Buenos Aires. Onderweg naar Rio besloten we tussenstops te maken in Sao Paulo en Paraty. Deze blog gaat over het grote Sao Paulo, door Lonely Planet een monster genoemd, waar we een nachtje verbleven. Voornaamste reden waarom we in deze stad wilden blijven? Pizza.

De vorige blog eindigde met een stressvolle dag.. maar waren we wel onderweg naar Sao Paulo. Daar kwamen we de volgende dag aan, nadat we redelijk geslapen hadden in de bus. Viel niet tegen! Na ingecheckt te zijn in het hostel, kregen we een aantal tips om de stad te bezoeken in een dag. Op aanraden van het hostel boekten we nog geen tickets voor onze vervolgreis. Er zouden ruim voldoende bussen gaan naar onze volgende bestemming, Paraty.

Sao Paulo
Sao Paulo is het financiële hart van Brazilië en wellicht van heel Zuid-Amerika. Een monsterachtig grote stad. We hebben inwonersaantallen van 11 tot 19 miljoen voorbij zien komen. Dat zal een kwestie van interpretatie zijn, welke suburbs allemaal tot de stad gerekend mogen worden. Hoe dan ook, de stad is gigantisch. Een uitgestrekt metrosysteem hielp ons perfect door de stad te reizen. Er reden zoveel metro’s af en aan dat mensen niet eens de moeite namen om voor een metro te rennen. Was voor ons de eerste keer even wennen (“waarom lopen die mensen nou niet ff door op de roltrap”), maar we pasten ons erg snel aan.
Ook is Sao Paulo een stad die bekend staan om z’n gastronomie. Zodra wij hoorden dat de pizza hier tot de beste ter wereld gerekend wordt, zelfs kan wedijveren met Napels, waren wij verkocht.

Mercado Municipal
Niet alleen staat Sao Paulo bekend om de pizza, de stad is sowieso een paradijs voor foodies. Zo is er de Mercado Municipal, vol met allerlei heerlijke etenswaren. Verse kaas, vleeswaren, olijven… fruit waarvan we het bestaan niet eens wisten. Fantastisch! We stonden even stil bij een stalletje om het fruit te bewonderen en onmiddellijk kregen we diverse stukjes om te proeven. Ik ben echt geen groot fruitliefhebber, maar dit was echt heerlijk. Jacq wilde wel wat druiven meenemen, zo groot en sappig waren ze. En we voelden ons ook wel een beetje verplicht na al dat proeven. De vriendelijke verkoper pakte een mooi trosje en woog het vriendelijk lachend af. Dat was dan 75 Reaal. Omgerekend zo’n 25 euro… WAT? Vijf-en-twintig euro voor een trosje druiven? Zo smaakten ze toch echt wat minder lekker en zoet… Uiteindelijk verlieten we de markt met een heel wat kleiner en goedkoper trosje druiven, hetgeen nog steeds als een rib uit het lijf voelde. Maar ach, we hadden ook behoorlijk veel geproefd. Dat zat dus zo mooi dubbel en dwars in de prijs inbegrepen. 🙂

Ook aten we op de markt nog een hapje. Vanuit het hostel waren de sandwich de pernil en pastels aangeraden. Pastels zijn gevulde gefrituurde deeghapjes in allerlei smaken. De sandwich de pernil was een broodje met vooral erg veel vlees. Beide erg lekker. We hebben er volop van genoten, in combinatie met een vers sapje.

Museumbezoekje
Na onze magen gevuld te hebben, gingen we op weg naar het museum Pinacoteca. Hier was een tentoonstelling te zien die erg goed zou moeten zijn. Toen we er aankwamen gelopen stond er echt een gigantische rij voor de deur. Wij zijn maar voorbij gelopen…

In plaats daarvan gingen we een museum aan de overkant van de weg binnen, wat ook aangeraden was. Het museum der Portugese taal. Waarom wij een museum binnengingen over een taal die wij ook niet spraken? Geen idee… omdat het kon denk ik. Hoewel we nog een prachtig Engelstalig foldertje meekregen toen we binnenliepen, bleek dat in het museum alles in het Portugees was. Viel ook wel een beetje te verwachten natuurlijk. Als je Portugees spreekt, is het waarschijnlijk een onwijs boeiend en interessant museum. Het zag er echt heel mooi uit en er werd volop gebruik gemaakt licht en geluid. Maar wij begrepen er echt niets van. Het enige wat we wel geleerd hebben is dat een X-búrguer een cheeseburger is. Nuttige informatie, die ons zonder enige twijfel nog van pas gaat komen tijdens het restant van de reis.

Oude centrum van Sao Paulo
Deze culturele uitspatting achter de rug hebbend, togen wij naar het oude centrum van Sao Paulo. Het was mooi en lelijk tegelijk… We moesten even door de lelijkheid heenkijken, maar dan was het een best mooie en vooral intrigerende stad. Mooie kathedraal en theater, maar ook veel lelijke gebouwen en ontzettend veel zwervers die op straat sliepen. Ook was het echt een drukte van belang met overal straatverkopers. Letterlijk om de paar meter stond wel een mannetje water te verkopen. En tussen de waterverkoper in stonden weer mannetjes die selfie-sticks, kinderhanddoeken, USB-sticks en al wat nog meer verkochten. Typerend voor Sao Paulo vond ik dat je echt wat meer je best moest doen om schoonheid te ontdekken. Een laag hoger kijken dan de winkelpuien.. dan pas zagen we mooie, oude panden. Maar wat ons wel duidelijk was.. Sao Paulo heeft niet de charme en pracht van vele andere steden die we tijdens deze reis hebben gezien. Sao Paulo bezoek je eerder voor het ruige randje, de grootsheid van de stad en vooral voor de gastronomie.

Modern Sao Paulo
Moe van de hele dag door de stad gedwaald te hebben, keerden we terug naar ons hostel. Na een paar uurtjes uitgerust te hebben, gingen we op pad voor ons voornaamste doel in deze stad. De pizza! Vlakbij de Italiaanse wijk, zat het moderne gedeelte van Sao Paulo. Volgens de informatie die we in het hostel hadden gekregen, leek dit wel een beetje op New York. Maar dan net iets anders. We hadden ons eerlijk gezegd wel wat meer voorgesteld dan de praktijk, maar toch was het leuk om er rond te wandelen. En een biertje te drinken, want dat doen wij altijd graag. 😉

Pizza!
Na enkele biertjes op te hebben, was het al wat later dan we gedacht hadden. Snel op zoek naar de befaamde, fantastische pizza van Sao Paulo dus! We wisten niet helemaal zeker waar we moesten zijn, maar ons was verteld waar de Italiaanse wijk was en dat we daar volop restaurants zouden vinden. Zo gezegd, zo op weg gegaan.

In het donker liepen we de wijk in, maar eigenlijk zagen we nergens restaurants. Na een tijdje zo gelopen te hebben, hielden we maar een taxi aan. Of hij ons naar een pizza restaurant kon brengen. Dat kon de beste man wel en hij heeft ons zo’n 500 meter verderop afgezet. Beetje in de dubbele betekenis van het woord, omdat hij best een eind heeft moeten omrijden voor die 500 meter. 🙂 Maar goed, we hadden the place to pizza gevonden. Het oudste pizza-restaurant van Sao Paulo: Speranza!

Vooraf bestelden we een bruschetta om daarna samen een pizza Margherita te delen. De Bruschetta was geniaal. Ik kan het niet beter beschrijven. De tomaat smaakte zo fantastisch goed, samen met een beetje knoflook, basilicum en wat olijfolie. Zo simpel kan het zijn. Echt heerlijk! Nu al was het de ervaring waard.

Daarna kwam de pizza op tafel. Niet meer dan tomaat, basilicum en mozzarella zat er op. Was het het waard om naar Sao Paulo te komen voor de pizza? Ja, absoluut! Wint deze pizza het van de pizza die ik in Napels op heb? Nee, dat niet. Pizza Napoli blijft voor mij de onbetwist lekkerste pizza ooit. Maar de pizza was echt fantastisch! We vonden hem zo lekker, dat we zelfs twee stukjes mee hebben genomen om de volgende dag op te eten! 😉

Busstation Tietê
De volgende dag stonden we rustig op en genoten we van een supergoed ontbijt in het hostel. De eerste keer ontbijt met kaas en ham. En zelfgebakken brood en cake. Lekker!! Daarna gingen we op weg naar het busstation. Omdat volgens de informatie uit het hostel talloze bussen op een dag naar Paraty zouden rijden, hadden we nog geen tickets gekocht. Toen we op station Tietê aankwamen rond 11 uur en ik uitgegniffeld was om de naam van het busstation, bleek dat de bus van 12:15 vol zat en dat de volgende pas om 16:00 zou gaan. #$@#$^^#$

Als we dat eerder hadden geweten, dan waren we lekker in het hostel gebleven of hadden we nog even Sao Paulo bezocht. Bijvoorbeeld om ergens sushi te eten, het andere voedsel waar deze stad bekend om staat. Maar nu stonden we met boordevolle backpacks op het busstation. En daar moesten we ons dus vijf uurtjes zien te vermaken. Zo ontzettend irritant dat we foutieve informatie hebben gekregen in het hostel, anders hadden we dingen anders kunnen plannen of doen (zoals bijvoorbeeld de tickets een dag eerder kopen).

Uiteindelijk vonden we een tafeltje in een koffietentje, waar we rustig konden zitten. Ook stond daar een piano, waar iedereen vrijuit op kon spelen. Erg leuk, zorgde voor sfeer! We legden ons bij de situatie neer, bestelden wat te drinken speelden weer eens wat kaartspelletjes.

100!
De oplettende lezer zal het waarschijnlijk wel zijn opgevallen dat ik de laatste tijd weinig heb geschreven over de tussenstand bij het kaarten. Dat kwam deels omdat we het te druk hadden met steaks eten en wijn drinken, maar ook omdat ik op 99 punten terecht was gekomen. Tegenover 91 voor Jacqueline. Kortom, er werd gebruik gemaakt van een vertraagtactiek om te zorgen dat mijn 100 punten (nog) niet gehaald werden. Maar hier op het busstation van Sao Paulo, geschiedde het dan toch! Het magische getal 100 voor mij. Een glorieus moment tijdens deze reis. Nu al een van de hoogtepunten!

Na dit mooie moment konden we eindelijk de bus in waar we zo lang op hadden gewacht. We aten onze dure druiven en superieure (koude) pizza en gingen op weg naar Paraty. Daarover uiteraard meer in een volgende blog!

Foto’s