Onze laatste stop in Argentinië was Puerto Iguazú. Hier bezochten we in enkele dagen tijd drie landen en ontelbaar veel watervallen. De wereldberoemde Iguazú watervallen zijn hier namelijk te vinden. Deze bezochten we zowel aan Argentijnse, als aan Braziliaanse zijde. Ook gingen we een dagje Paraguay in, naar een van de grootste vrijhandelszones ter wereld in Ciudad del Este. Ook bezochten we in dit land de op-een-na-grootste stuwdam ter wereld, Itaipú.

Hier ging het allemaal om in Iguazu… heel veel watervallen..

Puerto Iguazú
Na een lange busrit vanuit Buenos Aires kwamen we in de ochtend aan in Puerto Iguazú. Dit is een klein plaatsje in het noord-oosten van Argentinië, bij het drielandenpunt met Brazilië en Paraguay. Maar de belangrijkste reden om dit plekje te bezoeken zijn de wereldberoemde Iguazú watervallen.

Wij hadden een prima hostel (Nomads hostel) gevonden, waar we weer een keer in een dorm sliepen. Maar aangezien we de gehele dag op pad waren, was dat helemaal in orde. Ook had het hostel een zwembad. Heerlijk om even af te koelen na een drukke en vaak snikhete dag.

Para.. Para.. Paraguay
Na ons geïnstalleerd te hebben in het hostel was het tijd om richting Paraguay te gaan. Ik had enkele zeer belangrijke redenen om dit land toch ook even mee te willen pikken. In willekeurige volgorde waren dit de Itaipú dam, Ciudad del Este en een extra land kunnen meepikken voor mijn lijstje. 😉

Ik heb de stempels, dus telt het!

We pakten de lokale bus naar Foz de Iguaçu in Brazilië. We hoefden geen Braziliaans stempeltje te halen, aangezien we dezelfde dag weer terug zouden keren naar Argentinië. Dat is afspraak tussen de drie landen, die waarschijnlijk erg veel bureaucratisch werk voorkomt. Dagtrips naar een buurland zijn hier namelijk bijna een must. De bus stopte bij de zogenaamde ‘vriendschapsbrug’ tussen Brazilië en Paraguay. Op deze brug is het een drukte van belang met verkeer tussen beide landen. Ook hier zouden we in principe zo door mogen lopen zonder stempeltje in het paspoort. Maarja.. zonder stempel telt het natuurlijk niet echt. En ook niet onbelangrijk, we werden gewaarschuwd voor corrupte politie die hierin wel eens een reden zou kunnen zien om ons wat geld afhandig te maken. Daarom toch maar een stempeltje gehaald.

Over de vriendschapsbrug

Ciudad del Este
Deze stad draagt meer dan terecht de bijnaam Supermarkt van Zuid-Amerika. Ciudad del Este is namelijk een van de grootste vrijhandelszones ter wereld, wat inhoudt dat er geen belasting betaald hoeft te worden over de producten. Combineer dit gegeven met een grensstad tussen Argentinië en Brazilië en je krijgt een enorme drukte en gekte.

Het begint al met de ‘vriendschapsbrug’ die je over moet steken. Talloze locals en toeristen steken deze brug al wandelend over, de rij auto’s lijkt oneindig te zijn en tussendoor schieten honderden motortjes overal tussendoor.
Daarna beland je in een chaotisch tafereel van kleine winkeltjes in grote malls, drukke straten met overal marktstalletjes. En overal wil iedereen wel wat verkopen. Wij waren vrijwel onmiddellijk het overzicht kwijt nadat we de brug over waren. Maar we waren hier wel met een missie….

Onze missie was namelijk een nieuwe compactcamera. Mijn (nog niet zo heel erg) oude camera was namelijk aan het einde van z’n digitale leven. In Buenos Aires deed het schermpje het vaker niet dan wel. Ik had in Buenos Aires eigenlijk gehoopt van de gunstige blue dollar gebruik te kunnen maken, maar vanwege de importbeperkingen in Argentinië bleek dit een kansloze missie. Maar toen ik las over Ciudad del Este kwam ik al snel tot de conclusie dat dat de plek was om een nieuwe camera te regelen.

Maar waar? We waren al snel het overzicht kwijt… Uiteindelijk heb ik in een klein winkeltje een prima nieuwe camera gekocht, die hier 100 dollar goedkoper was dan op Amazon. En ook nog 16GB geheugen er bij onderhandeld. Ik was er tevreden mee.. maar eerlijk gezegd heb ik geen idee of ik nou echt een goede deal heb (naar begrippen van deze stad) of niet. De verkoper leek er ook wel heel tevreden mee namelijk. 😀 Ach.. onder aan deze blog kun je de resultaten van de nieuwe camera bekijken, deze kreeg natuurlijk meteen al z’n vuurwaterdoop bij de Iguazú watervallen.

Itaipú dam
Jarenlang was de Itaipú dam de grootste stuwdam ter wereld. Tot een stelletje Chinezen een nog grotere bouwden. Maar al met al zou het een tamelijk indrukwekkend geheel moeten zijn. Ik was wel benieuwd… dus namen we in Ciudad del Este een lokale bus naar deze dam. Makkelijker gezegd dan gedaan overigens, we hadden geen idee waar of wanneer deze bus zou gaan. En nog onduidelijker was het wanneer we er weer uit moesten. Gelukkig waren er zelfs in deze dodgy grensstad voldoende vriendelijke locals om ons te helpen. Een andere dingetje waar we in de bus achterkwamen was dat we niet met Argentijns geld konden betalen. Dat is namelijk echt waardeloos buiten Argentinië (behalve als wc-papier wellicht). Dus moesten we een briefje van 10 dollar gebruiken. De chauffeur kreeg een glinstering in z’n en ogen en wij kregen als wisselgeld een haffel Paraguayaanse briefjes terug in onze handen. We hadden geen idee van de wisselkoers, maar kregen meteen het gevoel opgelicht te zijn zodra we buiten de bus stonden. Later terugrekenend kwamen we tot de conclusie dat de chauffeur waarschijnlijk een zeer ruime wisselkoers heeft gehanteerd.

De dam zelf konden we bezoeken met een gratis bus. Helaas stopte deze niet heel vaak en ook niet dichtbij de dam. Tevens was de uitleg alleen in het Spaans. Jammer, zo kregen we weinig mee. Ook konden we alleen wat fotootjes maken van grote afstand. Toch was het wel indrukwekkend om met de bus langs en over de dam te rijden. Een enorm groots bouwwerk dat men hier heeft neergezet. Deze dam genereert ook energie voor 80% van Paraguay en 25% van de totale behoefte van Brazilië. Immens dus.

Wij zagen het wel zitten om hier een glijbaan van te maken eigenlijk

Maar waar niet over gesproken werd in het positieve verhaal over de dam is over wat er voor is opgeofferd. Ooit waren hier watervallen die nog grootser waren dan die van Iguazú. Ook zijn er een aantal indianendorpjes voor opgeofferd en is een vallei onder water gezet met alle ecologische schade van dien.

Na de dam gezien te hebben en weer een lokale bus teruggepakt te hebben richting Ciudad del Este hadden we nog een beetje Paraguayaans geld over. Geen idee hebbend van de waarde besloten we maar om de McDonald in te stappen. Daar bleek dat we twee hamburgers er van konden halen. Fijn om in deze chaotische wereld een vertrouwd baken te hebben waar we op konden vertrouwen om onze laatste centjes kwijt te raken.

We haalden ons stempeltje om Paraguay te mogen verlaten en we gingen snel over de vriendschapsbrug terug naar de wat meer beschaafde wereld. Ondertussen was het nog een drukte van belang op de brug. Omdat een rijrichting was afgesloten voor werkzaamheden stonden er honderden motortjes te wachten om over te mogen. Zodra zij mochten rijden leek het nog het meeste op een zwerm bijen die er aan kwam gezoefd.

Vanuit Brazilië keerden we snel terug naar Argentinië om eindelijk uit te kunnen rusten in ons hostel. Ik plonste onmiddellijk het zwembad in voor afkoeling. Heerlijk! Na voldoende uitgerust te zijn gingen we even het stadje in voor wat eten. We vonden een verzameling barretjes/ restaurantjes waar olijven, kaasjes en worst werden verkocht. Wij namen een lekkere picada (flinke schaal vol van bovenstaande) met een koud biertje. Heerlijk!

Lekker in het zwembad na een warme dag in Paraguay!

Iguazú watervallen aan Argentijnse zijde
We gingen al vroeg op pad naar de watervallen aan de Argentijnse zijde. Voor deze kant werd aangeraden om een volledige dag uit te trekken er er op tijd te zijn, om zo de grote hordes wat te kunnen vermijden. Dat lukte slechts ten dele. 😉 Een waarschuwing vooraf… ik heb geprobeerd een selectie te maken van de foto’s. Dat is gelukt. Het is echter geen kleine selectie geworden…

Garganta del Diablo; de keel van de duivel
Aan Argentijnse zijde zijn de watervallen talloos. We liepen vrijwel letterlijk tussen of boven de watervallen. Absoluut hoogtepunt is de zogenaamde Garganta del Diablo, oftewel de keel van de duivel. Een hoefijzervormig geheel van ontelbaar veel watervallen, die met donderend geraas naar beneden komen en een continue wolk van waterdamp veroorzaken. Met wat zonneschijn levert dit ook de nodige regenbogen op.

Aanschouw hier de keel van de duivel….

En hier de Garganta del Diablo, waar het water aan alle kanten naar beneden stort. Zet deze foto’s naast elkaar en je krijgt een beetje een beeld van dit natuurgeweld.

Men heeft hier een boardwalk gebouwd, waardoor je recht boven deze watervallen staat om dit te kunnen zien. Droog blijven is een illusie en je hebt ze nooit voor jezelf alleen… Maar zodra we ons door de massa heen hadden gewerkt hadden we een adembenemend uitzicht op dit natuurgeweld. Fantastisch!

Naast de wandeling naar de Garganta, zijn er nog een hoog en laag circuit gebouwd om de watervallen te kunnen bewonderen. Druk, maar zeer de moeite waard. Het ene na het andere mooie uitzicht op de watervallen leverde dit op. Een kleine selectie van de grote selectie vind je hieronder.

Nadat we weer wat waren opgedroogd van de douche bij Garganta en het grootste gedeelte van beide circuits te hebben gelopen, namen we plaats in een speedboat. Unieke attractie bij deze watervalletjes was namelijk de mogelijkheid om ze ook van dichtbij te kunnen bekijken in een boot. Van zéér dichtbij… De boot nam ons in eerste instantie tot vlak voor de watervallen. We zagen ze met donderend geraas in het water storten. Nadat iedereen de camera’s had opgeborgen in waterdichte tassen, gingen we ze van nog iets dichterbij bekijken. Liefst vier keer werd de boot tot onder een van de watervallen gestuurd. We verlieten de boot doorweekt, maar een fantastische ervaring rijker. Hoe gaaf was dat?!

Vanaf het water hadden we uiteraard ook een mooi uitzicht op een gedeelte van de watervallen. Dit is echter slechts een klein gedeelte van alle watervallen. Wij konden het ter plekke al nauwelijks voorstellen.

Vooraf had ik eerlijk gezegd een beetje mijn bedenkingen bij deze watervallen. De toeristenmassa’s die dit soort plekken trekt, doet voor mij vaak afbreuk aan de beleving. En ik kon me mijn bezoek aan de Niagara watervallen nog wel herinneren, wat erg mooi was.. maar vooral ook een natuurfenomeen in een betonnen omgeving van hotels, souvenirshops en restaurants was geworden.
Maar werkelijk iedereen die we onderweg tegen waren gekomen sprak over Iguazú als een hoogtepunt tijdens de reis. En ook wij waren echt enorm onder de indruk. Niagara is hooguit een kabbelend beekje vergeleken met Iguazú en de concrete jungle is hier een echte jungle. En ja.. dat het zoveel mensen trekt is dan ook wel weer volledig te begrijpen. Het was het meer dan waard!

Doordat deze watervallen in de jungle liggen, zijn er ook talloze dieren te vinden. Niet allemaal even wild overigens… de wasbeertjes schooien massaal om voedsel.

Iguaçu aan Braziliaanse zijde
De volgende dag bezochten we de Braziliaanse zijde van de watervallen. Een totaal andere ervaring, omdat we nu niet tussen de watervallen liepen. Brazilië heeft een stuk minder watervallen dan de overbuurman. Maar wat Brazilië wel heeft is het totaaloverzicht. Vanaf deze zijde hadden we een fantastisch overzicht over alle watervallen waar we de vorige dag overheen en langs hadden gelopen.
En Brazilië heeft ook de keel van de duivel met een ontzettend gaaf uitzichtsplatform, waarbij we min of meer weer midden in, boven en tussen het vallende water stonden.

We konden zelf niet kiezen welke kant we mooier vonden… waarschijnlijk is het gewoon een must om ze beide te bezoeken als je hier bent!

Een rotdag op reis!
Jawel.. je leest het goed. We hadden een rotdag op reis! Dit was de dag dat we de Braziliaanse zijde van de watervallen bezochten. Dit was prachtig, maar we konden er niet helemaal optimaal van genieten… dit kwam door een samenloop van slechte planning, pech en onwetendheid. Gewoon een dag dat van alles tegen zit. Zo zie je maar weer, reizen is net het echte leven. Soms heb je gewoon baaldagen.

Het begon eigenlijk al ’s ochtends. Ik wilde graag nog even naar het drielandenpunt. Een mooi en bijzonder punt waarbij je in een oogopslag drie landen kunt zien. Jacq bleef nog lekker even in haar warme bedje liggen, dus ik ging in m’n eentje op pad. Het zou tien minuten lopen zijn en ik stapte stevig door, genoot van het uitzicht en nam wat fotootjes.

Voor: Argentinië. Links: Paraguay. Rechts: Brazilië.

Op de weg terug keek ik voor de tijd op mijn camera en ik leek nog ruim voldoende tijd te hebben. Dus stapte ik ook even de supermarkt binnen voor inkopen voor de dag. En tja, het blijft een Zuid-Amerikaanse supermarkt met dito snelheid. Het duurde dus veel langer dan verwacht. Duidelijk geen Jumbo met korte wachtrijen. 🙂 In combinatie met de tijd die verkeerd stond op de camera (deze liep een kwartier achter), kwam ik veel later terug dan afgesproken met Jacq. Zij maakte zich flink zorgen, hoewel ze er wel een beetje aan gewend zou moeten zijn dat ik altijd later terug kom dan verwacht. 😉
Ook was het maar goed dat ik vast boodschappen had gedaan, maar hierdoor begon de dag al erg stressvol en gehaast. Het ontbijtje ging snel naar binnen en de tas moest in recordtempo worden ingepakt om ons vervolgens naar het busstation te haasten. Daar pakten we de bus naar de Braziliaanse zijde van de watervallen. Volgens onze planning zouden we daar twee uur de tijd hebben om vervolgens ruim de tijd te hebben om een bus te pakken naar het busstation in Foz de Iguaçu. Daar zou om 16:00 onze bus naar Sao Paulo vertrekken.

Helaas kwamen we er bij de grens achter dat we het uur tijdsverschil waren vergeten. We raakten dus een uur kwijt op onze prachtige planning! Dat betekende dus vervolgens ook dat we een uur minder hadden om de watervallen te bewonderen. In een flink tempo wandelden we het aangelegde wandelpad af en probeerden er zoveel mogelijk van te genieten. Dat lukte ons best aardig en redelijk op tijd waren we ook weer bij het eindstation. Wederom een wat haastige en stresserige ervaring, maar het was wel weer gelukt! De bus terug naar de ingang van het park reed vrij aardig op tijd, dus we zaten weer op schema. Helemaal prima toen ook de bus naar het stadje ook goed binnen onze verwachte planning reed! We vroegen het nog even na en deze bus zou ook naar het busstation rijden. Fijn! 🙂

Weliswaar moesten we in de bus staan met onze grote en zware backpacks, maar we waren in ieder geval op weg! Problemen voorbij? Nope. De bus zou er zo’n twintig minuten over doen, maar in de praktijk was dit meer dan drie kwartier! Damn! Daarmee waren we echt te laat, omdat we uiterlijk om 15:00 onze tickets moesten ophalen. Extra haast en stress dus!

Om tien over drie stapten we dan eindelijk op het busstation uit… maar wat bleek… we waren geëindigd op het lokale busstation en niet degene waar we moesten zijn! En ondertussen was ook nog eens gaan stortregenen. Ook geen onbelangrijk detail op deze dag. We snelden naar een taxi die ons gelukkig naar het goede busstation bracht, waar we rond half vier aankwamen. Gelukkig kregen we onze tickets nog en met een zucht van verlichting gingen we zitten om op onze bus te wachten. Dat het dak recht boven Jacq begon te lekken was nog maar slechts een klein detail.

Eenmaal in de bus was het geen mooie, fijne bus.. maar het was in ieder geval een bus.. De laatste lange nachtbus in Zuid-Amerika voor ons! Maar hiermee was de pechdag nog niet voorbij helaas. Het stortregende nog steeds en uitgerekend bij de plek waar wij zaten lekte het raam. 🙁 We verhuisden van plek en hadden nog een discussie met Brazilianen die niet helemaal begrepen wat wij wilden (gewoon lekker naast elkaar blijven zitten). Van dat Portugees begrijpen wij helemaal niets! En ons Spaans-Engels begrepen zij niet.. of wilden ze niet begrijpen. Misschien dachten ze wel dat we Duitsers waren (dat wordt vaak gedacht) en dat ligt nog een beetje gevoelig in dit land. Afijn, eind goed.. al goed… we zitten nog steeds naast elkaar op een droge plek in de bus terwijl ik dit typ. Hopelijk blijft het allemaal goed gaan… wordt vervolgd in de volgende blog!!

Zie hieronder voor de foto’s. Zijn verdeeld over drie verschillende albums, dus naar beneden scrollen loont de moeite (om nog meer watervallen te zien).

Foto’s Paraguay

Foto’s Iguazu van Argentijnse zijde

Foto’s Iguazu van Braziliaanse zijde