De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.
Hallo allemaal!
Weer een aantal dagen voorbij sinds mijn laatste blog.
De 23e december vertrok ik ’s middags naar Kep met de motortaxi. Men vervoert hier de raarste dingen op de motor, dus waarom geen Tijs met zware backpack?
In de ochtend heb ik nog even lekker genoten van het prachtige Utopia Guesthouse. Lekker liggen lezen in de hangmat, de rivier over gezwommen om daar me met het touw aan de palmboom de rivier in te slingeren (helaas; geen foto’s). En nog even lekker in de band gedobberd.
Na een motorrit van een half uurtje was ik al in Kep bij Botanica guesthouse. Prachtige bungalow in een mooie omgeving. Na mezelf eindelijk uit de relaxstand te hebben gekregen vond ik het t tijd om toch nog even iets actiefs te gaan doen. Op aanraden van de Belgische eigenaar besloot ik Sunset Rock te beklimmen..
Eerst moest ik het nuns-path volgen. Dit was een pittige klim. Zeker op mijn slippers. Waarom ik schoenen meegenomen heb vraag ik me iedere keer af bij het inpakken van de tas. Maar nu had ik ze zeker wel kunnen gebruiken.
Na het tempeltje hield het pad op en moest ik een ander pad volgen door de bossen. Maar de klim was de moeite zeker waard! Ik werd getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven zee. Gelukkig was ik wel zo snugger geweest om een zaklamp mee te nemen. Na zonsondergang is het namelijk vrij snel donker. En de terugtocht ging over een smal paadje door donkere bossen.
Hierna was t echt tijd voor een douche, mijn shirt was doorweekt.
De avond kreeg een passend vervolg met een feestelijk maal in een van de beste restaurantjes van Kep: Kimly’s. Daar had ik een dag eerder al ultraverse krab op, dus nu was het tijd om eens iets nieuws te proberen. De keuze viel op haai. En het smaakte heerlijk. In de avond nog een biertje gedronken met de Belgische eigenaar en daarna lekker mijn bedje in.
De volgende dag stond er namelijk konijn op het menu: Rabbit Island. Een eilandje niet al te ver van Kep vandaan. Gemiddeld 3 uur per dag elektriciteit, geen internet, geen telefoon. En ook geen kerstliedjes, -versieringen, -bomen of aanverwante zaken. Dat was mijn kerst 2010.
Het bleken twee dodelijk vermoeiende dagen te worden vol stress, hectiek en zware beslissingen.. Wat te drinken ’s avonds: een biertje of een cocktail? Overdag in de hangmat, op de strandstoel of toch dobberend in de zee in een tube liggen. Zomaar enkele van de overpeinzingen die mij deze kerst bezighielden.
Maar het was heerlijk! Had twee leuke buurtjes met wie ik al deze beproevingen doorstond en de avonden werden gevuld met Extreme Uno.
Verder dan het strand ben ik ook niet gekomen. Mijn plan was om het een en ander nog te gaan verkennen en op zoek te gaan naar verlaten strandjes.. Maar na 4,5 weken van avontuur, nieuwe ervaringen en drukte vond ik het helemaal prima waar ik was.
En dat was niet verder dan zo’n 200 meter van mijn hut (bamboe, een hangmat, een bed, een mosquitonet, een halve wc-pot en een grote ton met water) direct aan het strand.
Mijn enige probleem was dat ik me onbedoeld op een budget had gezet. Ik rekende namelijk op een bank in Kep (dat er op Flappie eiland geen zou zijn had ik al wel bedacht). Maar gezien het feit dat dit plaatsje pas sinds twee jaar flink aan het groeien is en dit Cambodja is… was de meest dichtstbijzijnde bank in Kampot. Gelukkig had ik met een beetje rekenwerk tot op de laatste dollar genoeg geld bij me.
Teruggekomen in Kep (op tweede kerstdag) een scootertje gehuurd en terug naar Kampot gescheurd. Daar dollars uit de muur getoverd, nog even een sandwich bij the Rusty Keyhole verorberd. Vervolgens langs een peperplantage gereden om een kijkje te nemen bij de productie van de beroemde Kampot peper. Om de dag te eindigen met mijn kont op het asfalt omdat de scooter ineens een eigen leven ging leiden bij het optrekken. Zo’n 500 meter voor ik weer terug was. Prima timing van de scooter, die rook waarschijnlijk de stal al. De schade valt mee, mijn knie, voet en vooral grote teen liggen open. Zo goed mogelijk schoongemaakt en voor het eerst mijn EHBO-tasje gebruikt met wat ontsmettingsmiddel. Verder de komende dagen beetje moeilijk lopen en op de tandjes bijten, dan komt dat ook wel weer goed.
Vanochtend heb ik de bus weer gepakt naar Phnom Penh. Hier heb ik een kamer op de zevende verdieping van Spring Guesthouse. Heerlijk met een manke poot… 🙂
Verder rustig aan gedaan, de Russian market even bezocht, een heerlijke Lok Lak gegeten.. En nu zit ik dit verhaal weer te typen op de iPhone.
Morgen nog een halve dag hier en dan aan het eind van de middag terug naar Bangkok. Daar even langs mr Don en mr Win voor mijn nieuwe garderobe en dan de volgende dag weer vroeg naar het vliegveld. Dan hoop ik in de vroege avond in Dusseldorf te landen.
Het boek dat ik nu aan het lezen ben is trouwens echt een aanrader. First they killed my father van Loung Ung. Een erg aangrijpend boek dat vertelt over de verschrikkingen van het regime van Pol Pot en de Khmer Rouge.. nog maar een generatie geleden.
Dat was het voor nu. De verbindingen in Cambodja zijn dusdanig dat ik me niet ga wagen aan het uploaden van foto’s. Die komen misschien nog vanuit Den Bosch.. of je moet ze maar bij mij thuis komen kijken.
Groetjes van Tijs