De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.

Aan het eind van de middag kwamen we dus aan bij Lake Tekapo. Dit is een werkelijk prachtig blauw meer. Onvoorstelbaar hoe blauw het is. Met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen en op de voorgrond een klein kerkje een prachtig plaatje uiteraard.

Hier hebben we bij aankomst eerst het kleine kerkje bezocht, vooral voor het plaatje eigenlijk. 🙂 ’s Avonds hebben we nog een kort wandelingetje bij het meer gemaakt. De volgende dag stond de eerste serieuze wandeling op het programma. We gingen de Mt John beklimmen. Een bergje met prachtige uitzichten op het meer en de omliggende bergtoppen. Heel erg mooi, maar wel een pittig klimmetje in het begin. Lieke werd dus gelijk voor de leeuwen gegooid, maar uiteindelijk hebben we de top toch mooi gehaald en werden we beloond met een prachtig uitzicht.

De volgende dag zijn we naar Mt Cook gereden. Dit is de hoogste berg in Nieuw Zeeland. We verbleven op een camping ongeveer 20 minuten rijden van dit plaatsje vandaan. De rit vanuit Tekapo naar hier was niet erg lang, dus de eerste dag zijn we nog een kort wandelingetje gaan doen naar Kea Point. Het was behoorlijk bewolkt, heel winderig en een beetje regenachtig, maar uiteindelijk klaarde het nog redelijk op. Helaas voor ons bleef Mt Cook toch nog in de wolken gehuld.
Gelukkig was dit de volgende dag weer volkomen anders, zoals dat telkens in Nieuw Zeeland gaat. Het was superwarm en de hemel was strakblauw. Ideaal voor een lekker wandelingetje dus. We gingen vroeg in de middag op pad naar een gletsjermeer. De tocht leidde ons over enkele hangbruggen en door een prachtig landschap met een uitzicht dat gedomineerd werd door de besneeuwde bergtoppen.
Het uiteindelijke doel van de toch, het gletsjermeer, was niet echt bijzonder. Wel dreven er nog enkele ijsbergjes in, maar het was grauw en vies van kleur. Maar de rest van de tocht was wel dusdanig mooi, dat het zeker de moeite waard was!

Het was wel een behoorlijk platte wandeling, weinig uitdaging dus voor Tijs. Dus toen we rond 15:00 weer terug waren bij onze Bill besloot ik om toch nog maar even een bergje op te sprinten. Had vooraf al wel gelezen dat het een zeer pittige beklimming was, maar toch wilde ik het wel proberen. Op zich was het niet lang, maar het was recht de berg omhoog om zodoende zo snel mogelijk het hoogteverschil van 1km te overbruggen. Een ‘pad’ van rotsblokken en schots en scheve traptreden leidde me uiteindelijk naar een plek met een paar kleine meertjes, maar met vooral een fantastisch uitzicht.
Moe, maar zeer tevreden, besloot ik daarna weer naar beneden te klauteren, waar Lieke heerlijk in het zonnetje in haar boek zat te lezen.

De volgende dag was het alweer tijd om verder te reizen. We besloten gezien het krappe schema er toch maar de vaart in te gaan gooien. We hebben eigenlijk net iets te veel tijd besteed in de eerste week. Was zeer zeker prachtig wat we allemaal gezien hebben en enorm de moeite waard, maar we wisten dat er nog zoveel meer te zien en te beleven was.

En dat gaan jullie lezen in mijn volgende blog!!!!