Otavalo is onze eerste bestemming in Ecuador. Dit stadje staat met name bekend om de drukke markt op zaterdag, dus niet geheel toevallig waren wij er in het weekend! Verder hebben we onze San Blas-vrienden hier weer ontmoet en een hoogtestage gedaan!

Na de lange reisdag uit Colombia kwamen we ’s avonds rond half 8 aan in Otavalo. We werden uit de bus gezet aan de Panamericana Highway, vanaf waar het hostel vrij makkelijk te vinden was (dankzij een goede beschrijving op hostelworld).
We verblijven in Hostal Chasqui, gelegen op een heuvel aan de rand van het centrum. Het hostel is een groot, wit gebouw met een flink dakterras met fraaie uitzichten. We werden hartelijk ontvangen en kregen meteen een plattegrondje van de stad en héél veel informatie. Fijne ontvangst dus, zo zou het eigenlijk altijd in een hostel moeten zijn vind ik!

De eerste ochtend zijn we naar een ontbijttentje gegaan, Salinerito, dat ons vanuit het hostel was aangeraden. Een leuk plekje, met bovendien een zeer ruim en erg goed ontbijt. Daarna zijn we nog even door het stadje gelopen. Er is iedere dag van de week een markt op het marktplein Plaza de Ponchos, maar met name op zaterdag is de markt echt gigantisch. Toen we er vrijdag liepen, was er al wel redelijk wat te koop (voornamelijk voor toeristen), maar was het bepaald niet druk.

 

Op naar de watervallen
Die middag wilden we naar de Peguche watervallen lopen, die op slechts 1 uur afstand van ons hostel lagen. Helaas bleek al vrij snel dat Jacqueline zich niet heel erg lekker voelde.. zij is dus lekker terug gegaan naar het hostel om met een boekje in bed te kruipen. Ik ben zelf verder gegaan op zoek naar deze watervallen. De weg er naar toe was weinig boeiend… ik moest de weg naast het spoor volgen voor een uur. Het enige voordeel was dat ik wat meer van het normale leven zag (ipv de markt voor voornamelijk de toeristen). Mensen waren aan het werk, in kleine winkeltjes werd van alles verkocht en een oude vrouwtje dommelde weg achter een schaal met iets wat ze verkocht. Maar verder, nee… niet echt boeiend.

De watervallen zelf waren best oke.. Misschien ben ik verwend, maar ik werd er ook niet heel enthousiast van. Dat kwam overigens ook echt door de weg er naar toe. Waren deze watervallen het eindpunt geweest van een wandeling door bossen en bergen, dan was het veel leuker geweest. Nu was het gewoon weer een waterval, waar best fraaie foto’s van te maken waren. En daarna kon ik weer over dezelfde saaie, stoffige weg terug naar Otavalo en het hostel. Al met al had Jacqueline dus niet heel veel gemist..

In de avond zouden onze San Blas-vrienden Simon, Katy, Mike & Kate arriveren in Otavalo. Dankzij de beroemde zaterdagmarkt had dus iedereen z’n best gedaan om op die dag hier te zijn! Of was dat omdat ze ons erg graag weer wilden zien? Ik denk eigenlijk dat laatste… Met Simon en Katy, die in hetzelfde hostel als wij verbleven, zijn we die avond een hapje gaan eten bij een lokale Taco Bell (niet de keten.. ;-)). Mike en Kate zouden we de volgende dag pas weer zien, aangezien zij in een hostel aan de andere kant van de stad zaten.. en ze hadden natuurlijk ook dezelfde vermoeiende busreis achter de rug.

 

Zaterdagmarkt

De volgende dag was het zaterdag,… tijd voor de markt dus! Het halve stadje verandert in een grote markt, waar van alles wordt verkocht. Een speciale markt voor dieren, textiel, voedsel en nog veel meer. We stonden vroeg op om naar de dierenmarkt te gaan. Die is namelijk dagelijks van 7 tot 10, aangezien de lokale Indianen graag hun diertjes verhandeld hebben voordat de toeristen het stadje overspoelen… of omdat ze gewoon graag vroeg opstaan… of om welke reden dan ook. Maar wij moesten dus ook vroeg op. 🙂 Terwijl we opstonden en ik even naar buiten keek, zag ik al een oud mannetje met een varken aan een touw door de straat heen lopen. Het varken wilde niet echt mee (can’t blame him), dus hij moest wel echt z’n best doen.

Toen we de dierenmarkt gevonden hadden, was dat ook een beetje het beeld van de markt. Dieren werden op allerlei manieren meegesjouwd, gekeurd en verhandeld. Vooral veel varkens aan touwen, kippen in zakken of aan de poten vastgehouden, koeien en wat paarden. Helaas niet de lama’s waar we stiekem een beetje op gehoopt hadden. 😉 Vaak waren het lokale boertjes (Indianen) die uit de omgeving naar de stad kwamen met een varken of wat kippen om te verhandelen. We hadden het er ook over wat we hier nou eigenlijk van vonden, zo’n kip in de zak of een varken dat aan een touw werd meegetrokken… Als westerlingen zijn we dit eigenlijk nauwelijks meer gewend. Een kip is voor ons vaak dat onherkenbare lapje in de supermarkt. Wat er mee gebeurd is voordat het daar terecht kwam staal we eigenlijk nauwelijks bij stil. Is het zielig hoe men hier met dieren omgaat? Wellicht.. maar anderzijds is het gewoon de realiteit van een land als Ecuador. En vermoedelijk hebben de varkens en kippen hier een leuker leven, dan hun soortgenootjes die bij ons op de borden terecht komen. Ik vond het voornamelijk heel interessant om te zien allemaal. Na de dierenmarkt zijn we weer naar ons favoriete eettentje gegaan voor ontbijt, om vervolgens even in het hostel weer te relaxen.

 

Rond 13:00 hadden we namelijk op de centrale markt afgesproken met al onze San Blas-vrienden. We hadden verwacht Mike snel te vinden, omdat hij een paar koppen boven de gemiddelde Ecuadoriaan uitkomt. Zelfs Jacqueline is groter dan de gemiddelde Ecuadoriaan overigens, dus Mike zou zeker wel moeten opvallen. Dat viel een beetje tegen, maar uiteindelijk vonden we elkaar nog vrij snel. Het was erg leuk om weer met z’n allen bij te praten, terwijl we lekker lunchten. Na de lunch kochten de mannen allemaal nog zogenaamde Happy Pants… een lekker zittende, erg kleurrijke broek die je voornamelijk aantrekt om te chillen en dus niet op straat (althans ik niet… ;-)). Daarna gingen we onze eigen weg weer, over markt struinend, om aan het eind van de middag weer samen te komen voor een biertje op ons dakterras. Jacqueline en ik gingen doelgericht te werk op de markt en kochten een paar warme mutsen (wel zo lekker in de kou op grote hoogte), sjaals en een mooie tas voor Jacqueline. En natuurlijk onderhandelden we telkens stevig om tot een mooi prijsje te komen… Dat is een erg leuk onderdeel van het spel.

 

Nadat eenieder zijn of haar slag had geslagen op de zaterdagmarkt kwamen Mike en Kate onze kant op en dronken we met z’n zessen een paar biertjes op ons dakterras met leuk uitzicht over het stadje. We genoten van het uitzicht op de disco-kerk (men heeft hier besloten een kerk elke seconde met een ander kleurtje te verlichten..) en alle lichtjes van de stad zodra het donker werd. Toen het ook nog eens te koud werd, verkasten we naar een restaurantje, waar ook David (uit de San Blas groep) aan zou sluiten. Daarna hebben we nog een aantal biertjes gedronken in een cafeetje. Al met al een erg gezellige dag en avond gehad in Otavalo met onze reisvrienden!

 

 

Zondag hoogtestage bij Laguna Cuicocha

Na het shoppen op de zaterdagmarkt, vonden we dat het tijd werd voor wat meer inspannende activiteiten. In de buurt van Otavalo ligt het erg mooie meer Laguna Cuicocha, met een evenzeer prachtige wandeling er omheen. Samen met Katy en Simon besloten we deze uitdaging op zondag aan te gaan. Met de lokale bus en vervolgens een jeep-taxi kwamen we aan bij de start van de wandeling. Die ging onmiddellijk al steil omhoog, zodat we naar adem moesten happen in de ijle lucht op 3100 meter hoogte. We merkten alle vier echt duidelijk wat deze hoogte doet met je. We waren vrij snel buiten adem bij beklimmingen, het hart ging als een razende tekeer en af en toe was ik zelfs een beetje duizelig. Dat maakte de wandeling vrij zwaar, maar het uitzicht op het meer en de twee eilandjes was erg mooi. Dus dat was zeker de moeite waard! Minpuntje van deze wandeling was dat we het laatste stuk over de geasfalteerde weg terug moesten lopen. Toen waren we er eigenlijk wel een beetje klaar mee.

 

Filmpje van het begin van onze hike bij Laguna Cuicocha

 

Na een klein snackje en wat te drinken te hebben gehaald bij het startpunt (tevens dus eindpunt), werden we weer door een taxi-jeep en lokale bus teruggebracht naar Otavalo. En wat is het dan weer fijn om een lekker warme douche te hebben in het hostel! Dat blijft een luxe voor ons! De avond vulden we weer in zoals de vorige avond.. eerst wat eten (bij Papi Pollo) en daarna lekker wat biertjes drinken. Opvallend overigens dat op zondag bijna alles dicht was in het plaatsje.. we moesten moeite doen om een cafe te vinden dat nog wel open was.

 

Op naar Quito!

Na drie dagen Otavalo was het weer tijd om onze reis voort te gaan zetten. Dit keer gingen we naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Een busreis van zo’n drie uur bracht ons (en Mike en Kate) hier naar toe. Simon en Katy hebben we in Otavalo achtergelaten, zij gaan enkele weken vrijwilligerswerk doen daar in de buurt. Waarschijnlijk zullen we hen dus niet meer tegen gaan komen tijdens onze reis. 🙁 Maar we blijven contact houden, dus wie weet.. en anders is Bristol of Den Bosch ook zomaar een optie!

 

Wij blijven voorlopig drie nachten in Quito… daarna pakken we het vliegtuig naar de Galapagos eilanden! Lang hebben we getwijfeld en gedacht dit over te moeten slaan, maar na wat reisverhalen te hebben gehoord en relatief goedkope tickets te hebben gevonden.. hebben we besloten gewoon te gaan! We blijven 2 weken op de eilanden en zullen waarschijnlijk op meerdere eilanden gaan verblijven. Dat we er superveel zin in hebben lijkt me een overbodige toevoeging!! 😉

 

 

Foto’s: