Nauwelijks bijgekomen van onze indrukwekkende wandeling door Torres del Paine gingen we alweer op pad. We verlieten het fantastische Chili om onze reis weer in Argentinië voort te zetten. El Calafate was ons doel, waar we de gletsjer Perito Moreno wilden gaan bezoeken.
El Calafate
Na een busrit van een uur of vijf en de snelste grensovergang ooit (we werden niet eens aangekeken en kregen al een stempel gezet) kwamen we aan in El Calafate. Vooraf hadden we al gehoord dat dit plekje vooral toeristisch en duur zou zijn en dat bleek helemaal waar. Daar bovenop hadden wij ook nog eens een foutje gemaakt met het boeken van een slaapplek, waardoor dat ineens dubbel zo duur uitviel. En 2x duur = heul duur (naar onze backpackbegrippen uiteraard). Gelukkig maar dat we nog een heel erg snel slinkend stapeltje Azimo-geld in onze rugzak hadden zitten.
Verder was er in El Calafate eigenlijk niet zo gek veel te beleven. Wij wandelden in het lekkere zonnetje (dat dan weer wel) wat rond door het stadje, liepen naar het meer en genoten daar nog wat meer van dat nog steeds lekkere zonnetje. Het meer schijnt het grootste van Argentinië te zijn, maar maakte op ons weinig indruk eerlijk gezegd.
In de avond gingen we naar Isabella Disco. Niet de locale uitgaansgelegenheid voor dronken tieners en andere swingers, maar een prima restaurant. Disco is een Argentijnse manier van koken, waarbij alles in een pan gaat en er heel erg lekker weer uit komt. Een flinke pan vol, met een fles koud bier.. wat konden wij als culinaire levensgenieters ons nog meer wensen?
Op naar Perito Moreno
Voor de volgende dag hadden wij een tour geboekt naar Perito Moreno, de zéér fotogenieke en beroemde gletsjer. We waren duidelijk niet de enige met dit fantastische idee, ons busje zat vol. En niet alleen ons busje… 😉
Onze eerste tussenstop was bij een uitzichtpunt waarbij we de eerste blik op de gletsjer konden werpen. Van een afstandje al behoorlijk indrukwekkend!
Boot naar de gletsjer
Daarna gingen we een boot op om de gletsjer van dichterbij te bewonderen.
De boot zat boordevol toeristen, dus in rijen dik stonden we naar het metershoge ijs te staren. Als er iets is waar ik echt niet blij van word is het dit soort tours, waarbij we in grote massa’s ergens naar staan te staren. Maar de foto’s waren wel heel erg mooi! En zodra ik een beetje gewend was aan die grote drukte om ons heen, kon ik de gigantische gletsjer steeds meer waarderen. En ze was fotogeniek… Héél fotogeniek….
De Perito Moreno gletsjer is ongeveer 30 kilometer groot en groeit een meter of twee per dag. Daar zie je op zich eigenlijk weinig van, maar wat wel zichtbaar is dat er zeer regelmatig gigantische stukken ijs met veel geweld naar beneden storten. Sommige stukken zijn zo groot als een huis. Heel bijzonder om te zien.
Niet ons filmpje, maar het geeft een alleraardigst beeld van het vallende ijs.
Langs het ijs lopen
Langs de Perito Moreno gletsjer is een grote boardwalk gebouwd, vanuit waar de gletsjer mooi te zien is. Ook hier was het redelijk druk, maar gelukkig stonden we niet in rijen opgesteld om een glimp van de gletsjer op te kunnen vangen. Hier liepen we lekker rond, aten we een broodje tonijn en bewonderden we de prachtige gletsjer. Ondanks dat het zeer toeristisch was, vonden we het echt de moeite waard en indrukwekkend. En erg fotogeniek dus!
Filmpje van de gletsjer
De avond sloten we weer af bij Isabella Disco met een grote pan vol verrukkulukheden. Vervolgens doken we vroeg ons bed in. Midden in de nacht moesten we namelijk weer ons bed uit om om 03:00 in de bus te zitten op weg naar het einde van de wereld… Daarover meer in een volgende blog!
Foto’s van heel, héél veel ijs.
Spectaculaire foto’s!