Na het koude en regenachtige einde van de wereld gezien te hebben in Ushuaia, waren we blij weer naar het noorden te kunnen. Een hotseknotsvlucht bracht ons naar Puerto Madryn. Hier huurden we een auto om wildlife te spotten op Peninsula Valdes en om op bezoek te gaan bij bijna een miljoen pinguïns.

En zo voelde het alsof Jellie er toch een beetje bij was…

Puerto Madryn
De vlucht er naar toe was al bijzonder (zie blog over Ushaia), de taxirit naar het stadje paste hier prima bij. Op het vliegveld was in eerste instantie bijna helemaal niemand, zo klein is het. Er stonden ook geen taxi’s te wachten, dus die werden gebeld toen we aan kwamen gelopen. Een rijtje taxi’s stopte om de eerste mensen op te halen. Toen wij aan de beurt waren zagen we over de weg een autootje met razende snelheid over de weg stuiteren. Dit bleek een rolstoeltaxi te zijn, waar wij in konden stappen. Met dezelfde snelheid werden wij ook weer richting Puerto Madryn vervoerd.

We hadden een hostel geboekt dichtbij het strand. Chepatagonia bleek een fijn en leuk hostel te zijn, waar we weer twee bedden in een dorm hadden. We hebben de laatste tijd vaak in dorms geslapen en dat is ons eigenlijk best goed bevallen. Privé-kamers zijn in het toeristische en drukke Patagonië namelijk echt heel veel duurder. En het andere voordeel van een dorm is dat je gemakkelijker mensen ontmoet. Op onze laatste avond in Puerto Madryn hebben we zo een aantal uur met twee Duitsers zitten kletsen en reiservaringen uitgewisseld. De overige avonden hebben we min of meer een privé-kamer gehad zonder andere gasten. Helemaal prima dus!

Azimo
Na onszelf te hebben geïnstalleerd in het hostel was het tijd om een aantal praktische zaken te gaan regelen. Een daarvan was geld regelen via Azimo (zoals we eerder in Cordoba en Mendoza gedaan hebben). Helaas liepen we hierbij tegen een van de voor- en nadelen van reizen aan. Het besef van dagen in de week raak je snel kwijt. Het bleek ondertussen vrijdagavond te zijn en een van de regels van Azimo is het geld tijdens kantooruren op doordeweekse dagen verwerkt moet worden. Wij moesten dus tot maandagochtend wachten tot we ons geld op konden halen. Jammer, aangezien we een aantal dure uitgaven voor de boeg hadden in Puerto Madryn.

Met ons laatste resterende beetje geld (81 Pesos) gingen we die avond naar de supermarkt om ons avondeten in te slaan. We rekenden en zochten ingrediënten uit voor een lekkere pasta. Veel verse groentes en we hadden zelfs nog geld over voor de goedkoopste literfles bier. Bij de kassa aangekomen bleek echter dat we het statiegeld niet hadden meegerekend, waardoor we ons budget hadden overschreden. Uiteraard lieten we het bier toen niet meer gaan, maar besloten we de worstjes achter te laten. 😀

Praktische dag & stranddag
De volgende dag stond voor ons in het teken van praktische zaken regelen. Eigenlijk wilden we ons geld ook ophalen bij Azimo, maar dat was er dus nog niet. Wel regelden we een huurauto waarmee we twee dagen de omgeving wilden gaan verkennen. Aangezien we ons geld nog niet hadden konden we verder nog niet zo gek veel doen. Die middag zijn we dus lekker aan het strand gaan liggen. Een mooi groot strand, het zonnetje scheen goed… Heerlijk! Enige jammerlijke was dat we regelmatig gezandstraald werden door de straffe wind die vrijwel continu door Puerto Madryn waaide.

Een dag eerder bij het eten hadden we al kennis gemaakt met Jan en Hilke, een Brabantse vader en dochter die samen zes weken door Argentinië reizen. We spraken af om de volgende dag met z’n vieren de auto te delen om Peninsula Valdes te gaan bezoeken. Verder aten we deze avond de restanten van het budgetvriendelijke eten van de vorige dag op. Omdat we toch maar wat geld hadden gepind, had ik nu lekker wel wat worstjes er bij gehaald om de pasta op te vrolijken!

Peninsula Valdes
Om 08:00 de volgende ochtend stond de huurauto voor de deur. Na uitgebreide instructies en een ontbijtje zaten we een uur later met z’n vieren in de auto. Op naar het schiereiland Peninsula Valdes! Op zich is het landschap van dit eiland niet veel anders dan veruit het grootste deel van Patagonië. Verlaten, droog en uitgestrekte vlaktes met lange stukken rechte weg. En in dit geval ook nog eens onverharde wegen ook. Het landschap bestaat uit veelal droog gras met af en toe wat struikjes. Hier leven ook niet veel dieren.. alleen wat schapen, guanacos (lama-achtige dieren) en rheas (struisvogelachtige loopvogels) lopen er rond. Het is de kust en de dieren in de zee die dit stukje Argentinië zo bijzonder maken. Een groot gedeelte van het jaar kun je hier talloze walvissen spotten bijvoorbeeld. Helaas waren wij hier net te laat voor… Maar er zijn wel een groot aantal kolonies zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguïns te zien. En met een beetje geluk zouden we ook orka’s kunnen zien… zij hebben zichzelf de kunst van het ‘bewust aanspoelen’ geleerd. Ze laten zich door een golf op het strand aanspoelen, waarna ze een groot hap nemen van het overvloedig aanwezige zeeleeuwpuppyvlees dat daar ligt. Het beste seizoen hiervoor is vanaf februari, maar er waren ook al in januari orka’s gespot. Hier hoopten wij dus erg hard op! Maar helaas… ondanks dat we voldoende lekkere hapjes in het water en op het strand zagen, lieten de orka’s zich niet zien. Jammer, ook wij moeten het dus met de filmpjes op youtube doen…

Omdat het gewoon gaaf is. Dit hebben we dus niet gezien! 😉

Dit is hoe wij deze immense voedselverzamelplaats zagen… Ook indrukwekkend!

We zagen wel talloze zeeleeuwen en zeeolifanten voor pampus liggen. Verwend als we zijn door onze tijd op Galápagos vonden we het stiekem een beetje suf dat we ze alleen van grote afstand konden zien. Maar het blijft toch wel gaaf om te zien! Ook liepen we langs een pinguïn-kolonie.. Goed voorproefje voor wat we een dag later zouden gaan zien! We sloten de dag af met een koud pilsje in Puerto Pyramides, het enige kleine dorpje op het schiereiland.

Omdat foto’s in dit geval meer zeggen dan woorden… tijd voor foto’s!

Honderden zeeleeuwen…

Nieuwsgierige gordeldieren

Hongerige vogeltjes (zij wel…)

De zeeleeuwen hadden hier beduidend dikkere koppen dan hun soortgenoten op Galápagos

Tientallen pinguïns

Het was een mooie dag, gezellig met z’n vieren in de auto. De dieren vielen ons twee een klein beetje tegen. We zijn echt verwend door onze tijd op Galápagos, waar we met de zeeleeuwen op het strand zaten en er overal bijna over struikelden. Op Peninsula Valdes konden we alleen van erg grote afstand toekijken hoe de dieren een beetje lagen te slapen op het strand. Jammer dat de orka’s wegbleven en dat het walvisseizoen ook voorbij was. Ik denk dat dat dit schiereiland echt bijzonder maakt. Dat was het voor ons nu niet helemaal.

Nadat we terug waren in Puerto Madryn rond tien uur ’s avonds zijn we met z’n vieren nog een hapje gaan eten. Om twaalf uur begon ook de verjaardag van Jan, die de mooie leeftijd van 65 bereikte, dus daar hebben we nog eens extra op geproost!

Punta Tombo

Bijna een miljoen pinguïns leven op Punta Tombo. Dat was dus ons doel voor de maandag! Maar niet voordat we ons geld van Azimo hadden opgehaald en daarvan bustickets naar Buenos Aires hadden gekocht. Na een goede anderhalf uur rijden kwamen we aan bij Punta Tombo. De entree voelde een beetje als een grote dierentuin, als een toeristische attractie. Wat het natuurlijk eigenlijk ook gewoon is, maar dat voelt voor mij toch een beetje als een contrast met wat het eigenlijk zou moeten zijn: een plek in de natuur waar bijna een miljoen pinguïns wonen. Op deze manier voelde ik me niet echt een met de natuur. Eenmaal bij de pinguïns aangekomen bleek dat gelukkig mee te vallen. Er was een lang wandelpad aangelegd waar wij als toeristen konden lopen, met wat uitzichtpunten en bruggetjes om over heen te lopen. De pinguïns zelf trokken zich helemaal nergens iets van aan. Ze genoten van de zon, waggelden in het rond en af en toe keken ze eens nieuwsgierig naar al die gekke mensen…

en hadden andere bezigheden..

Om de pinguïns te bezoeken was januari wel een hele mooie maand. De babypinguïns verlaten in deze periode het veilige nest, beginnen hun donsvachtje te verliezen en smoking aan te trekken. Tijd om de wereld te gaan ontdekken! In februari worden ze meegenomen het water in om te leren zwemmen en jagen. Nu waren ze nog afhankelijk van de ouders. We zagen diverse bedelende en schooiende jongen, die door hun moeder opgekropt voedsel te eten kregen uit de snavel.

Filmpje van wat pinguïn-jongen die erg veel honger hebben!

En verder ook in dit geval… foto’s zeggen meer dan woorden!
Pinguïns waggelden overal rustig rond, ook over het toeristenwandelpad

Twee jongen vechten om het eten uit de krop van moeders

Hoezo nieuwsgierig?

Familie op een rijtje

Pinguïnruzie

Lekker genietend van de zon

Pinguïns zover het oog strekt

Rheas liepen er ook enkele rond

en Guanacos

Uitsteakend!
Na vrijwel alle pinguïns op de foto gezet te hebben, keerden wij terug naar Puerto Madryn. We leverden de huurauto in en raakten aan de praat met twee Duitsers op onze kamer. Tot mijn maagje toch wel erg begon te rommelen… toen gingen we op zoek naar weer eens een goede steak! Deze vonden we in een restaurant in de buurt. De bife de chorizo smaakte weer uitsteakend, maar kon ook dit keer niet tippen aan de geniale steak in Salta. Dat blijft onze nummer 1 tot nu toe!

Op naar Buenos Aires!
Daarmee kwam er de volgende dag alweer een einde aan onze tijd in Puerto Madryn. We hebben genoten van het lekkere weer, de vele beesten en de leuke mensen die we ontmoet hebben. Maar het was weer tijd om verder te gaan… altijd maar weer verder. Na een ochtendje dingen regelen (alles maar vooruit boeken in het hoogseizoen, wij houden er niet zo van), gingen we naar het busstation toe. Dat bleek toch iets verder lopen te zijn dan gedacht (of we waren te laat vertrokken), dus het laatste stukje moesten we nog rennen. Een busrit van zo’n 100 euro missen zou erg zonde zijn! Gelukkig waren we precies op tijd en gingen we op weg naar de hoofdstad van Argentinië. Slechts voor een nachtje overigens… daarover meer in volgende blogs!

Terugblik op Patagonië
We hebben de afgelopen drie weken door Patagonië gereisd. Als we er nu op terugkijken is dat met een gemengd gevoel. Enerzijds hebben we fantastisch mooie dingen gezien, met Torres del Paine als een van de hoogtepunten van onze gehele reis. Maar het was ook heel erg druk en duur met enorme afstanden die overbrugd moeten worden. Alles moet van te voren geboekt worden, anders zit het vol. En je betaalt overal de hoofdprijs voor. Ik denk zelf dat Patagonië mooier en leuker is buiten het hoogseizoen. Wellicht is het weer dan iets minder mooi, maar het is wel aangenamer reizen. Van wat we gezien hebben, vonden we de Chileens zijde van Patagonië het mooiste. Daar is ook nog zoveel te doen wat we nu hebben overgeslagen. In Argentinië bestaat het grootste gedeelte van het gebied uit desolaat, droog landschap. Eindeloze rechte wegen zonder dat er iets te beleven valt. Dat maakt het reizen een beetje saai en ook duur. Wie van plan is naar Patagonië te gaan kan ik vooral als tip meegeven om je reis goed te plannen, zeker in het hoogseizoen zul je wel moeten. Maar ook daarbuiten heb je te maken met enorme afstanden die afgelegd moeten worden. Maar als je al dat soort praktische dingen goed regelt, dan is Patagonië zeker een aanrader met overweldigende en prachtige natuur. Wij hadden er zeker nog wel langer door kunnen reizen.. er valt nog zoveel meer te zien en te doen.

Foto’s