De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.

Kia Ora!!

Weer bijna een week verder, heb ik eindelijk weer de beschikking over fatsoenlijk internet. En dus tijd voor een nieuwe update!
In mijn laatste blog was ik nog in Taupo, waar we vele avonturen beleefd hebben. Daarna zijn we naar Turangi gegaan, waar we twee nachten gebleven zijn, vervolgens drie nachten in Napier en vandaag zijn we aangekomen in een klein plaatsje even buiten Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland.

In Turangi verbleven we in een klein, maar erg leuk en mooi hostelletje (Riverstone Lodge). Vanuit daar hebben we de beroemde Torangiro Crossing gelopen. Deze wandeling van ongeveer 8 uur wordt de beste daywalk in Nieuw Zeeland genoemd. En ondanks het feit dat ik ze lang niet allemaal gelopen heb, denk ik toch dat dat volkomen terecht is.
Gedurende de kleine 20km die deze wandeling lang is zie je de meest uiteenlopende en prachtigste landschappen.

We werden om 7uur ’s ochtends opgepikt door de organisatie die het vervoer van en naar de hike regelde. Rond 8uur begonnen we te lopen. Het eerste gedeelte was relatief eenvouding. Licht stijgend liepen we door een landschap van lava-gesteente. Niet veel begroeing, alleen wat heide. Soms een klein riviertje dat ons begeleidde en uitzicht op de besneeuwde bergtoppen die steeds dichterbij kwamen..
Na ruim een uur lopen kwamen we uit bij de Soda springs. Niet echt heel speciaal, klein watervalletje van smeltwater.

Daarna begon de hike iets serieuzer te worden, we kwamen namelijk aan bij de Devils Staircase… En het deed zijn naam eer aan. Het ging namelijk in trapvorm stijl omhoog, een aanslag op de kuiten. Maar met ferme tred wisten we de trap van de duivel te bedwingen en kwamen we aan bij de South Crater. Onderweg kwamen we al wel de eerste sneeuw tegen.
De South Crater was bedekt met sneeuw, maar relatief vlak. De sneeuw maakte het wandelen echter wel zwaar. En ik was erg blij met de goede schoenen die ik in Nederland had gekocht, want mijn sokken bleven kurkdroog (nouja, uitgezonderd zweetvoeten van de inspanning dan).

Aan het eind van de South Crater begonnen we aan de Red Crater Ridge. De tweede echt flink stijle en lange klim van de dag, die ons bracht naar de Red Crater. Op de top van de Red Crater hadden we het hoogste punt van de hike bereikt, bijna 2000 meter hoog. Dit was een plek die wat mij betreft kenmerkend is voor mijn indrukken van Nieuw Zeeland. Op 2000 meter hoogte zaten we onze sandwiches te eten, moe en voldaan na een pittige klim. We keken uit over besneeuwde bergtoppen, vulkanisch gesteente, eeuwige sneeuw.. en het wonderbaarlijkste van alles was dat we een warme kont hadden omdat op 2000m hoogte de bergtop gewoon heerlijk warm was. Onvoorstelbaar en onvergetelijk!

Hierna gingen we stijl omlaag, op weg naar de Emerald Lakes. Midden tussen de sneeuw lagen hier twee prachtige blauwe meertjes. Waarschijnlijk niet bevroren vanwege de verwarmde ondergrond. In het water zag je de weerspiegeling van de bergen. Tja.. niet echt origineel meer om te zeggen, maar wederom prachtig!!!
Overigens ploeterden we hier nog steeds door de sneeuw. Zwaar, maar zo ontzettend de moeite waard. Na de sneeuw, kwamen we weer uit in een heide-gebied om vervolgens de tocht af te sluiten door de bossen. Continu prachtige omgeving gehad, fantastische uitzichten, maar allemaal erg moeilijk in woorden te vatten. Daarom probeer ik het zoveel mogelijk in de foto’s te laten zien. Maar helaas heb ik hier niet de snelste internetverbinding.
Rond 16:00 waren we weer terug bij de bus die ons naar ons hostel bracht. Moe, maar enorm voldaan van een prachtige hike.
Overigens was Anna er vandaag niet bij, ze was ziek in het hostel achtergebleven. We hebben met z’n drieen de Tongariro Crossing gedaan dus.

De volgende dag was het weer tijd om Turangi (klein, maar aardig plaatsje) te verlaten. We gingen op weg naar Napier, een leuk stadje aan de oostkust van Nieuw Zeeland (Hastings bay). In de jaren dertig is deze plaats totaal verwoest door een enorme aardbeving. Daarna is het opnieuw opgebouwd in Art Deco stijl. Mooi om te zien, relaxed leuk plaatsje. Heel erg leuk hostel, klein, vriendelijk en schoon. Aardig kiezelstrand, waar het lekker was om gewoon rustig te zitten. Na alle avonturen van de afgelopen tijd hebben we het hier heel rustig aangedaan. Heerlijk uitslapen, dames maakten wat muziek, ik ben een paar keer er alleen op uitgegaan om wat langs het strand te lopen of een uitzichtsheuveltje te beklimmen. Verder lekker veel gelezen in Harry Potter (ben ondertussen in boek 5). Gewoon heerlijk relaxed dus, maar geen extreem spannende avonturen.

Vandaag zijn we naar Wellington gereden, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. We zijn naar een hostel gegaan, ongeveer 20 minuten buiten de stad. Volgens mij een zeer goede keuze. De omgeving is hier prachtig, we zijn zo in de stad en het hostel is wederom super. Denk dat we hier zo’n 3 of 4 nachten zullen verblijven om Wellington te verkennen en dan wordt het tijd om richting zuiden te verkassen!!!

Tot slot heb ik nog een filmpje online kunnen krijgen van de Tongariro Crossing. Geniet van een bewegende Tijs, de prachtige omgeving en natuurlijk van de Duitse dames, die voor de extra entertainment zorgen.

Heb nog zoooooveel meer mooie foto’s, maar na anderhalf uur uploaden is het wel genoeg geweest. Misschien binnenkort meer!
Groetjes van Tijs.