De originele blog is te lezen op mijn Travelmessage blog.
Hoi allemaal!
Ik zag dat het al weer een weekje geleden was dat ik voor het laatst iets getypt heb! Heb toch weer het nodige gedaan in mijn wwoof-villa! Geen buitengewoon spectaculaire dingen, maar ben de tijd prima doorgekomen!
Zal allereerst iets vertellen over mijn werkzaamheden hier.
De eerste dagen dat ik hier was ben ik bezig geweest met de cottage. Die moest een nieuwe verflaag krijgen van buiten en onder de onderkapping moest voor de eerste keer geverfd worden. Na eerst wat rommel opgeruimd, spijkers verwijderd en geschuurd te hebben, nam ik dus in navolging van grote Nederlandse meesters als van Gogh en Rembrand ook de verfkwast ter hand. Het resultaat is een prachtige compositie geworden grijs, grijs en grijs.
Voor alle duidelijkheid, als ik terug ben in Nederland kom ik niet in ruil voor een boterham jullie schuurtjes, muurtjes of wat dan ook schilderen. Dit avontuur aan de andere kant van de wereld staat in het teken van dingen die ik thuis niet zo snel zou doen. Schilderen hoort daar zeker ook bij.
Een volgend klusje in deze categorie is het onkruid wieden. Daar heb ik me de laatste dagen mee bezig gehouden. Vele kruiwagens vol onkruid zijn al afgevoerd ondertussen, maar er staat nog steeds een hele hoop. Al ploeterend in de modder met als doel het onkruid met wortel en al te verdelgen, word ik hierbij ook nog eens continu aangestaard door twee honden. Waarvan een kwijlend wacht tot ik een stuk hout weer weggooi. Een keer is dat best leuk, tien keer ook nog wel.. Maar na een week gaat dat best vervelen! Het hout verdwijnt dan ook telkens tussen het onkruid, maar op de een of andere manier staat-ie enkele minuten later er toch weer met een ondergekwijld stuk hout te wachten op me.
Een derde klusje dat ik in Nederland niet zo snel zal doen is het schapen vangen. Dit is uiteraard wel een leuke bezigheid. Eerst het schaap in een hoek drijven met veel geluid en bewegingen om daarna met een rugby-tackle het schaap te vangen. Mijn taak in deze was overigens de visuele en auditieve ondersteuning. Echter ging het hier maar om een schaap, dus binnen 5 minuten was het klusje geklaard. Maar leuk was het wel!
Verder wat in huis geholpen, vaatwassertje in en uitruimen, dat soort dingen. Ook heb ik een dagje en nachtje op het huis mogen passen, had ik dus de villa voor mij alleen. Michelle moest naar Auckland toe om de auto een beurt te laten geven en bleef daar die nacht ook slapen. Harald zit doordeweeks sowieso al in Auckland, dus Tijs was alleen thuis. Klinkt leuk, maar in de praktijk is het al snel best saai eigenlijk.
Jullie lezen wel, het leven van een backpacker gaat niet over rozen.. (wel over onkruid dus). Maar na een dag hard onkruid wieden gaat een glaasje champagne er altijd wel weer in, zeker als er bezoek is. Heerlijk buiten, met uitzicht over de oceaan en de paardjes die in de wei staan te grazen, glaasje champagne in de hand… Heb ook al aan de wijn van 400 dollar per fles gezeten. Als een van de lokale wijnboeren langskomt, moet je hem zijn eigen wijn wel voorschotelen natuurlijk! Smaakte bijzonder goed uiteraard.
Verder houd ik me ’s avonds vooral bezig met af en toe eens een filmpje kijken (uiteraard op een groot en plat scherm ;)), boeken lezen (heb me voorgenomen om in NIeuw Zeeland de Harry Potter serie maar uit te lezen), wat internetten en af en toe eens met het thuisfront bellen.
Nee, het leven van een backpacker is eigenlijk zo slecht nog niet.
Maar aan alle luxe komt een einde. En hoogstwaarschijnlijk vertrek ik maandag weer. Dan ben ik hier 12 dagen geweest, heb veel gezien en meegemaakt. Heb (dure) wijn leren drinken, paard leren rijden en erg goed gegeten en geslapen. Heb het leven in Matakana leren kennen. Erg leuk om mee te maken allemaal, maar het wordt weer tijd voor het volgende avontuur.
Weet eigenlijk nog niet precies waarheen, hoe of wat, maar dat zien we allemaal wel. En jullie lezen het vanzelf weer hier.
Groetjes!